Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 57

Hltn
55
með tveimur stúlkum og unglingspilti, og vildi maður-
inn borga vel flutninginn, en hún vildi ekki þiggja, sagð-
ist ekki vera vön að taka borgun fyrir svona viðvik, og
segir þá maðurinn: »Pú verður þó að þiggja, ef jeg get
gert þjer einhverntíma greiða«. Pað kvaðst hún þakksam-
lega þiggja. — Svo liðu mörg ár, oft sagðist bóndi hafa
hugsað um þetta loforð sitt, en bjóst aldrei við að geta
efnt- það. En það fór fyrir Ouðrúnu eins og öllum öðr-
um, þegar aldurinn færðist yfir hana, varð hún að hætta
sjóferðum og fór þá til sonar síns, sem var giftur og
farinn að búa, en hún naut hans ekki lengi, hann dó á
besta aldri og ekkja hans fluttist til Ameríku. — Nú
fjekk frændi minn tækifærið, hann keypti jörðina og búið
og tók Guðrúnu í hornið og hjá honum dó hún í hárri
elli. — Pað var laglega gert af báðum.1)
Um bóklega þekkingu þessara kvenna get jeg ekki
dæmt, það var svo lítið hugsað um að menta kvenfólkið,
en eitt er víst, að margar þeirra voru bókhneigðar.
Engin lærð Ijósmóðir var í Eyjunum, en Guðrún í
Miðbæ í Flatey hafði þann starfa á hendi í fjöldamörg
ár og farnaðist ágætlega. Hún var móðursystir síra Matt-
híasar. Guðrún var jafnan fátæk, því engin laun höfðu
Ijósmæður þá, en hún var rík af góðum verkum, gat
ótrúlega oft miðlað bágstöddum. — Enginn læknir var
Iieldur í Eyjum, og var afar erfitt að fá læknishjálp,
þá voru það konur, sem reyndu að hjálpa sjer sjálfar
með því að lesa lækningabækur og fá sjer nauðsynleg-
ustu meðöl eftir þeim, einkum eftir að hömópatisku
meðölin komu. Kristín Pjetursdóttir í Skáleyjum hygg
jeg hafi verið hin fyrsta kona, sem keypti sjer hömó-
patiska lækningabók og pantaði meðöl eftir henni, og
kom það að miklum notum. Eftir að Jónassens lækn-
1) Ouðrtín var háifsystir móður minnar.