Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 71

Hlln
69
mínum. Petta hefir mjer gefist sjerlega vel, svo jeg hefi nú
í síðustu 4 mánuði getað ent sömu íslensku sauðskinns-
skóna, er jeg hefi notað innanhúss, og hefi jeg þó oft
gengið á þeim kringum húsið og upp á spítala. Hefti-
plásturinn, sem jeg nota, er ýmist Leukoplast eða Meads
heftiplástur (báðir fást í hverri lyfjabúð á keflum í þuml-
ungsbreiðum og 1 meter löngum ræmum). Jeg festi yfir
miðja plástursræmuna hæfilega stóra skinnpjötlu, sem
ríftega hylur gatið á skónum, og smelii síðan plástrinum
með pjötlunni inn i skóinn og límist hann þar líkt og
frimerki á brjef. F*ví næst læt jeg illeppinn yfir og festi
hann með fiskilími (syndedikon).
Ef þannig bættir skór mæta mikilli bleytu, er hætt við
að plásturinn komi síður að haldi, en þó má prófa þetta,
því skinnpjatlan legst svo þjett að við bætinguna, að
vatn kemst ekki að fyr en í fulla hnefana.
Nú mun einhver brosa að þessu, og ef til vill horfa
í kostnaðinn við heftiplásturinn (bótin kostar þó naum-
ast meira en 4 —5 aura í hvert skifti). — En jeg vil að
húsmæður prófi þetta, og skrifi síðan skammir um mig,
ef fánýtt reynist.
Stgr. Mcitthicisson.
Krakki í koti.
jeg stend á túninu, aðgerðarlaus, og hallast fram á
orfið. Grasið er rennvott og regnið bylur á oliufötum
mínum.
En hinumegin árinnar röltir drengurinn í Kotinu eftir
ærhópnum, verjulaus.