Hlín - 01.01.1933, Side 97

Hlín
95
um og leggi mikið af eggjum. Á einum stað í kafla
þessum farast Jóni svo orð:
»Hinn nafnfrægi sænski efnafræðingur, Berzilíus.
hefur rannsakað hver efni séu í fjallagrösunum og
fundið aö í hundrað pörturn vegnum eru:
Af remmuefni (Cetrarin)
— sykurefni
— kvoðu (Gummi)
— línsterkjuefni (Stivelse)
— blóðhlaupi (Inulin)
3,0
3,7
3,7
44,7
36,2
Á þessu má sjá, að í fjallagrösunum eru 80 partar
af 100, eða %-partar, af sama efni og í rúgi, cg að
þau eru rík af þeim efnum, sem eru holl til mann-
eldis«.
Af því jeg minnist þess ekki að hafa sjeð skýrslu
um næringarefni fjallagrasa, eins og flestra annara
fæöutegunda, sem viö neytum, tek jeg þetta hjer upp,
þó aö þar sje ekki minst bætieína grasanna, þar sern
þau voru ekki þekt fyr en á þessari öld. En miklar
líkur eru til þess, að grösin sjeu auðug af þeim. —
Það er skoðun mín, að ein ástæðan fyrir því, hvað nú
er lítið farið að nota fjallagrös og fleiri ísl. ætijurtir
móts við það sem gert var t. d.fyrir tæpum mannsaldri
síðan, stafi nokkuð mikið af því, að þær hafa ekki
verið rannsakaðar el'nafræðislega sem önnur fæðuefni
okkar, og að matreiðslubækur og seinnitíma mat-
reiðslukonur kenna of lítið að matreiða þær, og minn-
ist jeg atviks þessu til sönnunar.
Fyrir allmörgum árum tafði hjá mér vel metinn
búfræðingur. Barst talið þá að notkun fjallagi-asa,
einkum í slátur, og sagðist jeg helst vilja hafa grös í
alt mitt slátur, það drýgði svo mikið mjölið og gerði
slátrið hollara, bragðbetra og mýkra; kemur það síð-