Sunna - 01.11.1932, Blaðsíða 7

S U N N A
39
Svertingjar voru þeir kallaðir, þó að þeir væru mjög ólíkir
Afríku-svertingjum. Þessir frumbyggjar Astralíu eru dökk-
brúnir á hörund, frekar en svartir. Þeir eru hvorki varaþykkir
né flatnefjaðir, eins og kynbræður þeirra í Afríku. Margir
þeirra eru fríðir menn og beinvaxnir, með hvelft og fagurt
3. mynd.
Skjöldnr svertingja. Nota má þyklian pappa eða þunna fjöl.
brjóst, snotrir í andliti, ennisbreiðir, með djörf, hrífandi augu.
Aðrir eru ófríðir og illilegir, hlykkjóttir og illa vaxnir.
Fullorðnir menn í þjóðflokki þessum eru loðnir mjög. Hafa
þeir svart alskegg. Auk þess hafa þeir sítt, biksvart hár á
höfðinu og eru mjög loðnir á handleggjum, fótleggjum og
brjósti. Allir hafa þeir sterklegar, heilar tennur. Skín í þær
hvítar, þegar heir hlæja. — Ástralíu-svertingjar standa á lágu
menningarstigi. Fáir þeirra læra að þekkja
stafina eða skrifa. Og það er með þá
eins og Indíánana í Ameríku, þeir létu
gæði landsins ónotuð og hafa hrakizt
undan hvítu mönnunum inn á þau svæði,
sem óbyggilegust eru. Hvítu mennirnir
hafa lagt undir sig beztu héruðin.
Eins og títt er um villimenn, hafa þessir
svertingjar ýmsa einkennilega siði. Þeir skreyta sig með því
að rispa sig allavega til blóðs og bera svo viðarkolasalla í
sárin. Þetta hleyur svo upp og verða rastir og ör eftir, þegar
gróið er. Foreldrar, sem hreyknir eru af börnum sínum, skera
stundum stykki upp úr skinninu eða rispa þau, til þess að
þau líti vel út.
Karlmennirnir fara yfirleitt illa með konur sínar. Þeir láta
þær vinna baki brotnu, eins og þræla. Og þó að þeir berji
4. mynd.
Handfang á skjöldinn.