Sunna - 01.11.1932, Blaðsíða 15

S U N N A
47
Vorgróður.
Skemmtilegt kvöld.
Það var í sumar, að það var búinn að vera þerrir um dag-
inn, en um kvöldið leit út fyrir rigningu. Það var búið að
sæta, og nú sagði pabbi Dísu og Svenna að fara að binda,
en hann fór að laga á hestunum. Svo fór hann að reiða
heim, en þá var okkur Möggu Sveins sagt að fara að raka
saman og það þótti mér ágætt, og þó var ég latur og það
var rétt að ég hreyfðist, en þó ber þess að geta, að ekki
skorti eggjunarorð frá Möggu. Nú kom pabbi aftur með
hestana og líka kvöldmatinn, og því var ég feginn, því að ég
var orðinn svangur. Svo áttum við að vaka og reyna að
koma því, sem eftir var í sæti. Þegar við vorum búin að
borða, var tunglið komið upp og óð í skýjum. Þá tók ekki
betra við með raksturinn hjá mér, því að mér sýndist allt
heyjugt. Ég hoppaði og hringsnerist. Ef Magga spurði, hvað
þetta ætti að þýða, svaraði ég ekki neinu; hugsaði, að ég
þyrfti að vera duglegur að raka, fyrst það var svona mikið
eftir. Nú kom pabbi í annað sinn. Þá áttum við Magga að
fara heim. Nú lögðum við af stað. Ég átti að gæta að, að
ekki færi yfir um. Oft datt ég, það segi ég satt, og Magga
rak tærnar nokkrum sinnum í og stundi við. Þegar við vorum
komin að fjárhúsunum, sem pabbi reiddi heyið í, sagði hann:
»Heldurðu, að þú getir hlaðið úr nokkrum köplum, ]ói minn,
ef Magga hjálpar þér?< — »]á, ætli það ekki,< sagði ég ofur
mannalega. Nú vorum við komin að húsinu og ég fór að
hlaða úr. Ég heyrði blásturinn og stunurnar í Möggu, sem
var að reyna að koma sátu inn í hlöðuna. »Á ég ekki að
hjálpa þér?< sagði ég. Síðan hljóp ég að hlöðudyrunum, setti
bakið undir sátuna og ýtti þannig á móti. Þegar ég var bú-
inn að láta Möggu blása svolitla stund, hjálpaði ég henni með
sátuna inn. Litlu seinna bað ég Möggu að hjálpa mér að