Sunna - 01.12.1932, Blaðsíða 10

74
S U N N A
Litli engillinn.
Heródes mikli, konungur í Gyðingalandi, gekk um gólf í
hinni skrautlegu höll sinni í ]erúsalem. Hann var í mjög æstu
skapi, því að deginum áður höfðu þrír vitringar, austan úr
löndum, komið til hallar hans og spurt hann eftir hinum
nýfædda konungi Gyðinganna.
Heródes hafði að vísu vitað það, að í fornum ritum Gyðinga
var getið um konung, sem gera mundi þjóðina að voldugri
þjóð, eins og hún var á dögum Davíðs konungs. En að þessi
konungur mundi koma fram á meðan hann sæti að völdum,
það hafði hann, að minnsta kosti, vonað að ekki yrði. En
samt hafði þessi hugsun gripið svo um sig í huga hans, að
hann hafði tortryggt alla, sem af Gyðingaættum voru, jafnt
skylda sem óskylda, þess vegna hafði hann framið mörg
illvirki.
Heródes minntist þess, að þjóðin, sem hann var kominn af,
Edómítar, var einu sinni undir harðstjórn Gyðinga, en nú
drottnaði hann, Edómítinn, yfir þeim. En hví skyldi þetta ekki
geta breytzt. Hver gat vitað, hvenær Drottinn mundi snúa sér
til þeirra aftur og veita þeim lið? Hann hafði svo oft gjört
það áður, þegar þeir voru í óvinahöndum,
Og Heródes var svo hræddur um sig í valdasessinum, að
við sjálft lá, að telja mætti hann geðveikan.
Musterið í Jerúsalem hafði hann látið endurbæta all veru-
lega og ekki sparað neitt til þess, því að hann hugði með því
að gjöra þjóðina vinveitta sér, að minnsta kosti svo, að þeir
gerðu ekki uppreisn móti honum, en við því mátti alltaf búast
af Gyðingaþjóðinni, því að hún var í eðli sínu uppreisnargjörn,
þoldi ekki kúgun og var herská mjög og þrautseig.
Og nú hafði það komið sem reiðaslag yfir hann, þetta, sem
vitringarnir höfðu sagt. Nú var hann fæddur, þessi konungur
Gyðinganna, sem átti að gjöra þá að voldugri þjóð. Og auð-