Sunna - 01.01.1933, Blaðsíða 8
104
S U N N A
»Drollinn allsherjar! Hér er komin sái sú, er þú sendir
mig eftir lil jarðarinnarc, sagði engillinn.
Því næst hneigði hann sig og hvarf eitthvað út í engla-
hópinn, sem var umhverfis hásætið.
Drottinn allsherjar tók til máls:
»Vita skaltu, barn mitt, að bæn þín hefir stigið upp til mín,
og sjá, ég mun bænheyra þig. Eg mun senda þig til vitring-
anna, að þú kunngjörir þeim, að þeir skuli ekki snúa aftur
til Heródesar, heldur heim í land sitt, er þeir hafa veitt hin-
um nýfædda konungi lotningu, því að Heródes situr um líf
hans. Og sjá, ég sendi þig einnig til þjóns míns, Jósefs, og
seg honum, að hann skuli ekki dvelja lengur í Gyðingalandi,
heldur taka sig upp og fara til Egyptalands, ásamt Maríu og
Jesú, og vera þar þangað til Heródes er dauður. Og sjá, þá
mun ég einnig senda engil minn til hans, að hann viti nær
hann má snúa heim aftur*.
Að svo mæltu þagnaði Drottinn allsherjar og horfði á þessa
litlu barnssál, sem stóð fyrir framan hann, ljómandi í gleðibrosi.
»Þökk, Drottinn!* hrópaði Egla. »Ég vissi, að þú mundir
bænheyra mig«.
Og Egla litla sveif frá hásæti Drottins aftur niður til jarðar-
innar. Nú fannst henni hún vera orðin sterk og þróttmikil,
og hún hafði engar áhyggjur út af því, hvar hún ætti að leita
að vitringunum. Það var einhverskonar eðlisávísun, sem vís-
aði henni leiðina.
Allir voru í fasta svefni, og Jósef og vitringarnir líka. En
sál þeirra vakti og hlýddi á orð litla vængjaða boðberans.
Egla hafði nú fengið ósk sína uppfyllta. Nú var hún ekki
hrædd um að afi sinn næði í nýfædda konunginn og léti
deyða hann. En það dýrðlegasta af öllu þótti henni, að hún
fékk að hafa englavængina áfram og vera engill og sendi-
boði friðar og kærleika.
* *
*
Það var kominn morgunn. Heima í konungshöllinni gengu
menn hljóðir um. Menn sögðu, að sonardóttir konungsins hefði
J