Sunna - 01.02.1933, Blaðsíða 5

S U N N A
133
hug, að þau séu eflir annan íslending. Hann hefir lært mikið
af suðrænni list og orðið fyrir sterkum áhrifum af henni. En
þau áhrif hafa þó í engu skert sjálfstæði hans og íslenzkt
eðli, heldur veitt hvorutveggja aukna víðáttu.
Því miður getur Sunna ekki birt myndir af þeim verkum
Ásmundar, sem kunnust eru íslenzkum börnum. En það eru
lágmyndir þær, sem Austurbæjarskólinn í Reykjavík er skreytt-
ur með. Þær myndir sýna börn við ýms þau viðfangsefni, er
skólinn leggur fyrir þau.
Myndin, sem hér er á forsíðu heftisins, er af hlaupandi
dreng. Hugsar listamaðurinn hana sem gosbrunn, og komi
vatnsbogi upp úr horninu, sem drengurinn heldur á, og niður
í lófa hinnar handarinnar. Vatn spýtist þá og upp úr fótstall-
inum, eins og drengurinn stígi á dý. — Myndin af Sæmundi
sýnir hann, er hann reiðir saltarann til höggs. Hinar mynd-
irnar þurfa engra skýringa við. A. S.
Kjartan.
Nú skulum við svipast dálítið um í færeyskri byggð, eins
og gert var ráð fyrir í síðasta hefti. Og stundina, sem við
höfum til þess, notum við til að heimsækja hann Kjartan litla
og vita hvers við verðum vísari.
Eyjan, sem foreldrar hans búa á, er fremur lítil, há og
ýmist snarbrött eða hengiflug í sjó. Byggðin stendur í bratta
og húsin standa þétt, til þess að komast fyrir á því litla svæði,
sem er nógu slétt fyrir þau. Túnin eru svo brött, að hlaða
verður grjótgarða um þau hér og þar, langsetis brekkunni,
svo að jarðvegurinn skríði ekki í stórrigningum.
Pabbi Kjartans litla stundar sömu atvinnu og aðrir eyjar-
búar. Hann rær til fiskjar þegar gefur, en gæftir eru stopular,
því að lendingin er slæm. Hann á dálítið af kindum, sem