Sunna - 01.03.1933, Blaðsíða 12

172
S U N N A
ungmennafélagar oft mót sín. Þar er ræðupallur, náttúrlegur
klettur. Er það í mjög miklu samræmi, að hafa ræðupallinn
á og úr bjargi, því að flest málefni ungmennafélaga eru
byggð á bjargi. Hin reyniviðarhríslan er ekki eins há, en ekki
að síður er hún falleg. Kringum hana eru mörg smá furutré.
Hamingjan gefi, að þau nái eins góðum þroska og í öðrum
löndum. — Við Alftavatn er skógurinn hæstur. A sumrin eru
kalkvistir klipptir af trjánum og þeir settir í hrúgur. I moldar-
flög eru bornir grannir kalkvistar. Þar rotna þeir með tíman-
um og mynda jarðveg. Allur er skógurinn fallegur. Þeir menn.
sem vilja segja, að skógurinn sé ekkert fallegri en»hinn fyrir
utan, ættu að sjá hann á vorin. Hann grænkar langt á undan
hinum og ber það volt um, að hann sé á miklu fremra
þroskastigi. — Þrastaskógur er gróðurreitur íslenzkrar æsku,
dyggða og framfara. Og þið ungmennafélagar, ræktið ekki að
eins Þrastaskóg, heldur og alla óræktaða bletti, sem hægt er að
rækta. Glæðið íslenzkan gróður, bæði lands og mannsanda.
Ólafur Jóh. Sigurðsson (14 ára). Torfastöðum í Grafningi, Árn.
Nokkrir dagar í sveit.
Eg hugsa, að flestum börnum þyki gaman að koma í sveit,
sérstaklega á sumrin, að minnsta kosti þykir mér það. Þegar
ég var 8 ára, var mér lofað að vera nokkra daga í sveit.
Bærinn, sem ég var á, heitir Álfadalur. Hjónin, sem ég var hjá,
heita Bjarni og ]óna, börnin þeirra voru 4, og hétu: Nonni,
Mundi, ívar og Beta. Svo var líka gömul kona, sem hét,
Sigríður. Hún var frá Isafirði. Hún var komin yfir sjötugt,
og hafði hár niður að mitti, svo var hún svo ósköp góð við
okkur. Á morgnana, þegar við komum á fætur, fórum við að
leika okkur, en fólkið að vinna. Einn dag þótti mér mest
gaman, það var þegar Bjarni var að hirða heyið. Þá gerði
hann stóra kerru úr spýtum, og keyrði svo heyið heim í hlöðu.
Bjarni fór sjálfur með, en við gættum þess, að ekkert dytti
úr kerrunni. Svo þegar heyið var komið heim í hlöðu, þá
fengum við að Ijónast eins og við viidum. Nonni þóttist vera
að kenna okkur lifandi sund og dauðasund. Dauðasund var