Sunna - 01.03.1933, Blaðsíða 15

S U N N A
175
Einn dag kom lítið lamb á lautarbarminn og jarmaði mikið.
Við héldum, að það væri búið að týna mömmu sinni, og
fórum að leita að henni. Við leituðum lengi, en fundum ekki
mömmuna. Loks hættum við að leita og fórum aftur með
tambið heim í lautina. Þá sagði mamma okkur, að þetta væri
heimaalningur frá næsta bæ. Eftir þetta var lambið með
okkur alla daga og lék sér með okkur og var okkar bezti
vinur. Erla G. ísleifsdóttir (11 ára), VestmannaeYjum.
Saga.
Einu sinni voru tveir drengir, sem hétu Valdi og Halldór.
Þeir voru í snjókasti um vetur. Svo voru þeir saman í því
að búa til snjókerlingu. Svo var hún skemmd. Þá bjuggu þeir
til snjóhús og þeir höfðu kerti inni í húsinu. Þetta var í svo-
lítilli brekku.
Þeir fóru nú að breyta húsinu í kastala. Svo skoruðu þeir
á stráka í snjókast.
Þeir höfðu göt á kastalanum og þeir bjuggu til margar
snjókúlur og þeir létu þær inn í kastalann og svo létu þeir
svona 5 eða 6 kerti inn í kastalann og svo var byrjað. Þá
var nú hamagangur inni í kastalanum. Kertin duttu um og
svo voru veggirnir farnir að molna og þeir farnir út úr rúst-
unum og allar kúlurnar orðnar ónýtar, og svo var nú hætt.
Svo fóru þeir heim að borða.
Valdimav Finnbogason (11 ára). Austurbæjarskóla Reyltjavikur.
Sagan af Hildi Skeggjadóttur.
Einu sinni var konungur og drottning í ríki sínu. Þau áttu
einn son, er Sigurður hét. Hann var fríður maður sýnum og
hinn föngulegasti. Úti í skógi bjuggu gömul hjón. Karlinn
hét Skeggi en konan Gríma. Eina dóttur áttu þau, er Hildur
hét. Var hún kvenna fegurst.
Skeggi lifði á að höggva við fyrir konunginn. En Gríma
annaðist inniverkin, og hjálpaði Hildur henni eins og hún gat.
Sigurður konungsson var oft á dýraveiðum í skóginum og
kom þá til Skeggja. Leizt honum vel á Hildi. Langt inni í