Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 22

18 Sumargjöf.
gersemar þær er vér höfum tekið í arf eftir forfeður
vora.
Elcki heíir skáldið leikið tveim skjöldum fyrir
liönd lands og þjóðernis.
Trúr hefir hann reynst tungu og sæmd eylands-
ins sem ól liann. Bæði ungur og aldurhniginn heíir
hann verið jafnöruggur og sannur íslendingur.
★ * ★ * *
+ * ¥ *
Ég sé stjörnuhrap úr hálofti, það ílýgnr frá norð-
austri til suðvesturs; skáhallt niður, með geisihraða
hvítglóandi og kembir aftur af gullinn slóða.
Loftsjmin hverfur bak við Langafell. Himininn
er jafnfriðarmildur og áður.
Er einhver mér kunnur feigur þar i suðvestrinu?
í áttinni þar sem hugsjónin er, æskuástin dvelur.
Þaðan kemur draumkonan mín góða, hún sem ræð-
ur björtum sal á Draumalandi.
Hún er dís angurblíðu draumanna minna, æsku-
fögur, síung, prúðhár, fönguleg, bláeyg og björt yíir-
litum. Jafn fögur mínum augum og hún var á ár-
dögum þroska míns.
Þótt liún deyi breytir það engu í heimi minn-
inga minna. Hún verður eins nærri mér þá og nú.
El' til vill nær.
Þegar sverðið brestur undir hjöltonum; mér.verð-
ur svart fyrir sjónum; hlóðið staðnar, hjartað hættir
að slá.
Kem ég þá til þin?
í bjarta sali og farsælu?
Eða er dauðinn alger? Öllu lífi lokið?
Ég fæ ekki svar í nólt, fremur en endrar nær
og ég sætti mig við það.
Draumkonan mín góða vitjar mín í svefni í nótt.