Sumargjöf - 01.01.1907, Page 36

32
Sumargjöf.
prússneskir hermenn klofvega á stólunum með svart-
ar húfur á höfði og reiktu úr pípum sínum. Sumir
AToru að vinnu og töluðu við menn rétt eins og þeir
væru heima lijá sér. En er lestin fór gegnum hæi,
sáu þeir heila flokka, sem voru að heræfingum á
torgunum og heirðust við og ATið skipanir foringj-
anna, þótt lijólin hefði hátt.
Dubuis hafði verið i þjóðliðinu alla þá stund,
sem setið var um Parísarborg. En nú var hann far-
inn á stað að hitta konu sína og dóttur. Hafði hann
sent þær til Svisslands til varúðar áður en óvinirnir
brutust inn í landið.
Þreita og sultur höfðu engan hilbug unnið á
ístru þessa ríka og friðsama kaupmanns. Hann hafði
gengið í gegn hinum óttalegu viðburðum með A'on-
lausri sjálfsafneitun, en oft farið liörðum orðum um
siðleisi mannanna. Nú var ófriði lokið og hann ók
til landamæranna, en nú sá hann Prússana í firsta
sinn, og þó hafði hann rækt skildu sína á víggörð-
unum og verið á verði í næturkuldanum.
Hann varð bæði liriggur og reiður, þegar hann
sá að þessir síðskeggjuðu menn létu sem þeir væri
lieima hjá sér í Frakklandi. Honum fanst hann fá
hitaflog af vanmegna ættjarðarást og samfara því ó-
sjálfráða varkárnishvöt, sem hefir ekki farið Frökk-
um úr liug síðan.
í vagnklefa hans voru tveir Englendingar. Þeir
voru komnir til þess að athuga, og horfðu forvitnis-
augum út um gluggann. Þeim var og báðum vcl í
slcinn komið. Þeir töluðu saman á sínu máli og
blöðuðu i ferðabókum sínum og lásu hátt og reindu
að þekkja þá staði, sem getið var í bókinni.
Lestin stöðvaðist á smástöð einni. Dirunum var