Dvöl - 04.11.1934, Blaðsíða 6

2
D V
Ö L
4. nóv. 1934
Kýmnisögur.
D ó 11 i r i n: Heldurðu ekki,
pabbi, að tveir geti lifað eins ó-
dýrt og einn?
F a ð i r i n n: Vissulega. Sem
stendur lifum við mamma þín
ódýrar en þú.
A: Svo að þú ert ekki hrifinn
aí talmyndunum?
B: Nei. Ég dáðist að því' í
þöglu myndunum að sjá kven-
rnann opna munninn — og loka
honum, án þess að eitt einasta
orð heyrðist.
A: Er þetta virkilega mynd af
hershöfðingjanum. Ég hefi séð
hann fjölmörgum sinnum við
liðskönnun, en hér lítur hann út
eins og lamb!
Ljósm.; Frúin var með þegar
hann lét taka myndina.
Smiths-hjónin sitja á vegg-
svölunum og heyra elskendur
hvíslast á ástarorðúm í garðinum
fyrir neðan.
F r ú i n: Ég held hann ætli að
fara að biðja hennar. Við ættum
ekki að hlýða á. Blístraðu til að
vara hann við.
H a n n: Enginn blístraði til að
Yara mig við.
K a u p m.: Hvað ætlið þér að
gera við öll þessi málverk?
Málarinn: Selja þau.
Kaupm.: Segið mér hvaða
kaup þér vilduð fá. Að slíkum
sölumanni hefi ég verið að leita
alla æfi.
Jakob og Ingu hefir verið gef-
ið epli, sem þau eiga að skipta á
milli sín. Jakob segir:
— Eigum við að leika Adam
og Evu? Þú gefur mér eplið og
eg skal borða það.
Ilinn trúi og æruverðugi skrif-
stofustjóri var nýlátinn og einn
morguninn kom einn af skrif-
stofuþjónunum inn til forstjórans
og sagði:
— Ja, nú er hr. Jepsen dauður
og ég vildi gjarnan koma í stað-
inn fyrir hann.
Forstjórinn horfði fremur ó-
vingjaralega á unga manninn og
sagði:
— Jú, þér megið það mín
vegna, en það er mál sem ekki
heyrir undir mig, heldur kirkju-
garðsvörðinn.
Bernhard var að læra undir
fenningu hjá prestinuin og ein-
hverju sinni spurði presturinn
hann:
— Hversvegna biðjum við dag-
lega: Gef oss í dag vort daglegt
brauð ? Er ekki nóg að biðja um
það vikulega eða mánaðarlega?
Bernhard þegir dálitla stund
og íhugar málið spekingslega:
— Það er líklega til þess, að
við getum fengið það nýbakað.