Dvöl - 09.12.1934, Blaðsíða 2

2
D V
Ö L
~ Kýmnisögur.
Það var orðið æði framorðið,
þegar þeir komust af stað, prest-
urinn og Gunnar gamli ökumaður.
Gunnar þurfti alltaf að fá sér
fleiri og fleiri sltaup og burtförin
drógst og drógst. Nú var komið
miðnætti og myrkt sem í gröf.
Vagninn hristist og skoppaði á ó-
sléttum veginum, svo að prestur-
inn varð að halda sér með báðum
höndum. Þegar þeir komu út á
mýrarnar ætlaði allt um koll að
keyra. Myrkrið var eins og þéttur
mjúkur veggur ogleiðin vart vagn-
fær. Prestinum leizt ekki á blik-
una og hann klappaði á bakið á
Gunnari um leið og hann mælti:
— Gunnar, Gunnar, þér eruð þó
viss um að rata.
Gunnar snéri höfði eins og háls-
lírtið leyfði, og mælti ákveðinn:
— Ég treysti augunum.
Presturinn hallaði sér aftur á
bak. Þeirhéldu áfram. Eftir nokkra
stund fannst presti, að hann þyrfti
að leita sér hughreystingar og
mælti:
— Gunnar, við erum þó vænti
á réttri leið?
— Ég treysti á kvikindin, sagði
Gunnar.
Svo var ferðinni haldið afram
enn um stund. Brátt tók vagninn
að velta og hoppa eins og hrafn,
og skvamphljóð heyrðist frá hest-
unum. Presturinn varð órólegri.
— Gunnar, við erum þó líklega
enn á réttri leið?
9. des. 1934
— Ég treysti Guði, svaraði
Gunnar.
— Bíddu heldur augnablik, mælti
prestur, ég held að það sé þá bezt,
að ég fari út hérna.
Kcnnarinn: Getur þú sagt -mér hver
er merkasta uppgötvun 20. aldarinn-
ar; Pétur?
Pétur: Súklculaðisjálfsalinn.
Stigamaður: Hafið þér nolckurn
tíma séð‘ morðíngja?
Vegfarandi: Nei.
Stigamaöur: Komið þér þá með pen-
ingana yðar, svo þér losnið við að sjá
hann.
— Þú heldur líklega sultarkúrinn
sem læknirinn hefir fyrirskipað þér?
— Nei, heldur þú að ég fari að
drepa mig úr hungri, til að lifa noklu-
um árum lengur.
— Þennan liring hafið þér fengið
frá fallegri og elskulegri konu, sem
yður þykir mikið til koma, segir spá-
kerlingin.
— Hvaða endaleysa er þetta, gríp-
ur maðurinn fram í, konan mín gaf
mér hann.
Tvær stúlkur úr Reykjavík komu
að Gullfossi í fyrsta sinni. Verður þá
annari að orði í hrifningu: Er hann
eklci agalega mikið sætur.
— Jú, hann er voða pen, sagði
hin.
Ritstjóri: Danícl Jónsson.
PrentsmuBjan Acta.