Dvöl - 16.12.1934, Blaðsíða 3

D V 6 L
3
Í&dC3/lÓ34
iHj artsláttur
Edgar Allan Poe.
Þér hafið rétt fyrir yður. Ég
er taugaveiklaður, hræðilega
taugaveiklaður, og hefi alltaf
verið. En að ég sé brjálaður er
ekki rétt. Sjúkdómurinn hefir
skerpt öll mín skilningarvit, sér-
staklega heyrnina. Ég heyri allt
á himni og jörðu, og talsvert frá
Helvíti. Takið þér nú eftir hvað
ég segi þessa sögu rólega og
segið þér mér svo hvort þér hald-
ið, að ég sé brjálaður.
Mér er ómögulegt að skýra
hvernig hugmyndin varð til í
heila mínum, en eftir að hún
varð fullsköpuð hvarf hún ekki
úr huga mér dag né nótt. Hún
var engin ástríða og eiginlega
meinti ég ekkert með þessu. Mér
var vel við gamla manninn. Hann
hafði aldrei móðgað mig og
aldrei gert mér neitt illt, og ekki
ágirntist ég gull hans.
Ég er hræddur um að það hafi
verið augað. Annað augað í hon-
um var eins og gammsauga svar-
blátt og Ijósrautt með andstyggi-
legum glampa á himnunni. Hvert
sinn, er þetta auga leit á mig
fraus blóðið í æðum mínum, og
smám saman datt mér í hug að
^repa karlinn, til að losna við
betta óþoiandi auga.
Nú haldið þér að ég sé brjá)-
aður, en vitfirringar haga sér
alltaf eins og heimskingjar. Þér
hefðuð átt að sjá mig. Hvað jeg
var gætinn við verkið, útsjónar-
samur, ráðkænn og falskur.
Ég hefi aldrei verið elskulegri
við gamla manninn heldur en
vikuna áður en ég drap hann. En
á hverri nóttu, um tólfleytið,
læddist é^ að hurðinni hans og
opnaði hana ofurhægt. Svo rak
ég höfuðið inn úr gættinni og
lét skriðljósið, sem ég hafði allt-
af vandlega lokað, rétt inn fyrir
hurðina. Þér hefðuð hlegið, ef
þér hefðuð séð hvað ég fór var-
lega, til að vekja ekki gamla
manninn. Ég var stundum heilan
klukkutíma að opna hurðina svo
mikið, að ég gæti rekið hausinn
inn. Þegar ég var kominn svo
langt opnaði ég skriðljósið með
gætni, svo að ekkert marr heyrð-
ist og lét svolítinn geisla skína
á gammsaugað. Þetta gerði ég í
sjö nætur, alltaf á miðnætti, en
augað var alltaf lokað, og mér
var ómögulegt að fremja ódæð-
ið, því að mér var ekki illa við
gamla manninn, heldur bara
þetta viðbjóðslega auga. Á hverj-
um morgni fór ég svo mh tíl