Dvöl - 16.12.1934, Blaðsíða 15

16. 'des: 1934
D V
Ö li
15
ur þar jafnan eld í pípu sína, því
að hann reykti tóbak. Um stein-
inn kvað hann:
Hér hef ég slegið eldinn einn,
oft þó væri hann kaldur,
þessi gamli Stefáns-steinn
stendur heims um aldur.
Eitt sinn reið prófastur austur
yfir Hólaheiði. Steinn sá er nálægt
veginum, er Hnotasteinn er kallað-
ur. En er þeir komu austur á heið-
ina og sáu steininn, mælti föru-
nautur prófasts:
Hillir undir Hnotastein
hátt austur á melnum.
Prófastur bætti við:
Fallegt er það foldarbein,
sem fast er niður á stélnum.
Maður sá var á vist með próf-
asti, er Pétur hét og var Jakobs-
son. Hann var skáldmæltur. Eitt
sinn kvað prófastur vísu þessa, svo
að Pétur var viðstaddur:
Loksins þá mitt lífið valt
lyktar einu sinni,
því er verr, að ei fer allt
illt úr veröldinni.
Pétur Jakobsson kvað þegar aðra
stöku:
Tvíllaust megið þér trúa mér
til þess er ég segi,
allt í burtu ekki fer
illt, þó Pétur deyi.
Um sjálfan sig kvað Stefán próf-
astur eitt sinn vísu bessa:
Kýmnisögur
Rakarinn: — Gerið svo vel
að fá yður sæti. Gott veður í dag.
Hvers óskar þerrann? Hvað segið
þér um ráðstefnuna í London?
Iivernig viijið þér að ég klippi
yður?
Gesturinn: — Þegjandi.
A: — Þú kvartar, en trúðu mér
það cru til hlutir, sem eru betri
en peningar.
B: — Já, en það þarf peninga
til að veita sér þá.
F r ú i n : — Guð minn almáttugur,
hann Óli litli hefir drukkið allt
blekið. Ilvað á ég að gera?
Maðurinn: (viðutan) skrifaðu
með blýant, góða mín.
— Ætli það sé satt, að laxar séu
afar bráðþroska.
—Já, faðir minn veiddi einu sinni
lax, sem þyngdist alltaf um 1 kg.
þegar liann sagði frá honum.
Gráskeggjaður gamall haus,
af görpum illa ræmdur,
útlifaður, ærulaus,
en ekki að fullu dæmdur.
Stefán prófastur flutti síðast frá
Presthólum að Brekku og andaðist
þar. Lá hann í kör síðustu árin.
Guðný ekkja hans giftist síðan
Einari presti á Stað í Köldukinn.
y