Dvöl - 27.01.1935, Blaðsíða 12

12
D V
Ö 1,
27. jan. 1935
sig, voru meðal annars til sölu
afar ódýrir vstrarsokkar úr aluli.
Þetta tækifæri fannst henni ekki
rétt að láta ónotað og keypti því
50 pör — af því þeir voru svo
sérstaklega ódýrir.
Ýmsar ástæður geta legið til
þess, að menn gangi mikið úti.
Sumir gera það vegna þess, að
þeir hafa ekkert þarfara að taka
sér fyrir hendur, en svo eru líka
aðrir, sem gera það vegna þess,
að það er bein skylda þeirra. Einn
af þeim var náðug frúin. Og hún
vissi það bezt sjálf, að hún var
vön að gegna skyldum sínum út
í æsar, og þessari skyldunni mundi
hún ekki biegðast, frekar en öðrum.
Það var áreiðanlegt.
En það er dýrt, að ganga mikið
úti til að megra sig. Sumir kunna
nú reyndar að vera á annari skoð-
un. Já, menn munu jafnvej, sumir
hverjir, álita, að það væri þá helzt
gkóslit, sem kæmi til greina. En
þetta er alveg sérstaklega mikill
misskilningur. Enda eru það helzt
karlmennirnir, sem geta verið svona
grunnhyggnir.
Nei, þegar dama — það er að
segja regluleg dama — fer út að
ganga tvisvar og þrisvar á dag,
bæði fyrri og síðari hluta dags, þá
gefur það að skilja, að hún getur
ekki alltaf ver-ið eins klædd. Nei,
það er auðvitað af og frá. Það
myndi vekja eftirtekt. Og náðug
frúin vildi ekki vekja eftirtekt á
þann hátt.
Og ekki dugar það heldur, þó
maður hafi tvenna búninga og sé
í öðrum fyrri hluta dagsins og í
hinum seinni hlutann. Það væri
laglegt, eða hitt þó heldur, að
vera alla sjö daga vikunnar ná-
kvæmlega eins útlítandi. Nei, slíkt
má ekki eiga sér stað. Fólk gæti
farið að ímynda sér að maður
ætti ekki til skiptanna. Náðug
frúin ásetti sér að sýna fólki að
liún ætti tfl skiptanna.
Þegar svona mikið er í húfi, þá
dugar ekki að horfa í hvern eyri
og spara allt við sig. Enda væri
þá allt unnið fyrir gýg. Þetta var
eins og hver annar sjúkdómur,
sem þurfti að lækna. Og er það
kannske ekki viðurkennt af öllum,
að fyrsta skilyrðið til þess að sjúk-
lingi batni, sé að hann só ánægður.
Og ekki gat hún verið ánægð, nema
hún klæddist eins og persónu henn-
ar var samboðið. Nei. Hér var
ekkert undanfæri. Ef henni átti
að takast að ná sínum fyrra vexti,
þá varð hún að leggja eitthvað í
8ölurnar.
Þess vegna lá næst fyrir að
kaupa nýja kjóla og kápur. Það
leiddi aftur af sér að hún varð að
kaupa nokkur pör af nýjum skóm,
og hatta af nýjustu tízku varð hún
að hafa. Allt varð að vera í fullu
samræmi hvað við annað. Og hver
sanngjarn eiginmaður hlaut að
fallast á, að þessi skoðun hennar
væri rétt,
En, því miður, hennar maður
var nú ekki alltaf sanngjarn eða
skilningsgóður, enda mætti víst