Dvöl - 24.02.1935, Blaðsíða 12

12
D V
Ö L
24. febr. 1935
Það er réttlátt. Það eru lög. Fór
ekki föðurbróðir minn yfir í land
Tanana*,) og beið bana þar af völd-
um bjarndýrs. Og Tananar greiddu
föður míuum bætur — bróðurbæt-
ur — fjölda mörg brekán og dýr-
indis loðskinn. Það var réttlátt.
Hjá þeim var ill veiði og þessvegna
greiddi Tanana þjóðin föður mín-
um bróðurbætur.
Þessvegna fór eg — Ebbit —
niður að Campbell til þess að
heimta sonaibætur. Jónas — æðsti
verzlunarmaðurinn horfði bara á
mig og hló, hló mjög en greiddi
mér engar bætur. Eg fór til töfra-
mannsins ykkar, hans sem þið kall-
ið „kristniboðau, og talaði lengi
við hana um vonda vatnið og bæt-
ur þær er, eg ætti að fá. En kristni-
boðinn ræddi um allt annað. Hann
ræddi urn hvar Moklau væri nú
kominn, þegar hann væri dauður.
Þar væru kynt heljarmikil bál, og
ef kriatniboðinn segir satt, þá er
það víst og áreiðanlegt, að Moklau
þarf ekki að kvíða kulda framar.
Og svo fer kristniboðinn að tala
um hvert eg fari eftir dauðann. Og
tal hans'er skrítilegt. — Hann seg-
ir að eg sé blindur. — Það er ekki
satt. Hann segir eg gangi í miklu
ínyrkri. Það. er líka ósatt. En eg
segi aftur að dagar og nótt séu
alveg jöfn fyrir alla menn. Og eg
segi að í þorpinu mínu sé ekki
dimmara en í Campbell, og enn
fremur að ljós og myrkur og stað
*) Tananar er IndlanakynþAttur elim
kallaður.
urinn, sem við förum til eftir dauð-
ann komi ekkert við þeirri borg-
un, sem mér beri með réttu vegna
vonda vatnsins. Þá varð kristni-
boðinn reiður, nefnir mig illum
nöfnum og skipar mér að snauta
burtu. Og eg hrökklast heim frá
Campbell án þess að fá nokkra
greiðslu. En Moklau er látinn, og
mig vantar bæði fisk og kjöt í elli
minni.
— Og það er hvíta manninum
að kenna, sagði Zilla.
— Já, hann á sök á þessu, sam-
sinnti Ebbit. — Og sök hans er
enn meiri. Það var nú hann Bi-
darshik. Það var tvennt ólíkt
hversu hvíta manninum fórst við
Bidarshik og annan mann, sem
hét Yamikau, og þó höfðu báðir
gjört hið sama, En fyrst verð eg
að segja frá Yamikau, sem var
ungur maður héöan úr þorpinu,
og hann varð hvítum manni að
bana, Það er ekki vænlegt að drepa
mann af öðrum þjóðflokki. Það
veldur ætíð ógæfu.
En það var eigi um gott að gera
fyrir Yamikau. Hann var deig-
lyndur maður og flýði reiða mer.n
eins og hundurinn prikið. En þessi
hvíti maður drakk mikið vín, og
kom í kofa Yamikaus að nætur-
lagi og fór með ófriði. Yamikau
getur ekki flúið, og hvíti maður-
irin veitist að honum og reynir
að drepa hann. En Yamikau lang-
ar ekki fil að deyja, og svo drep-
ur hann hvíta manninn, Og þá
eru nú mikil vandræði á ferðinni