Dvöl - 10.03.1935, Blaðsíða 3

10. marz 1935
D V ö L
S
Elixírinn hans bróður Gaucher
Eftir Alphonse Daudet,
(Alphonse Daudet (1840—97) er
6>hn aí frægustu skáldsagnahöfund-
nni Frakka).
— Þú hefir gott af þessu, sagði
Pfesturinn, og með nákvæmni,
sem næstum því var svíðingsleg,
lét hann hina grængullnu dropa
í'alla í bikarinn, einn og einn.
Mér hlýnaði um hjartað.
— Þetta er elixírinn hans bróð-
uf Gaucher, sagði hann með sig-
I, i'hreim í röddinni, — yndi og
^uðsuppspretta þessa héraðs. —
ttann e r búinn til í klaustrinu
Pi'emontrés, og meira virði en öll
Ghartreuse vín í veröldinni. Veizt
Im sögu hans? Hana verður þú að
kunna.
Þarna inni í borðstofu prests-
setursins, rólegri og snoturlegri,
lítilli mynd af krossinum á
Golgata á veggnum og ljósum,
°l’urlítið stífuðum tjöldum fyrir
Rluggunum, sagði hann söguna.
þó liún væri ekki nákvæmlega
lJ,’estsleg, var hún samt hrein-
S|:únisleg og' blátt áfram, og ekki
II, u neina illkvittni að ræða frá
sugumannsins hálfu.
— Fyrir tuttugu ái*um síðan
v°ru Prémontrés munkamir, eða
'^ítmunkarnir, eins og þeir eru
vánalega nefndir hér í sveitinni,
svo fátækir, að þér hefði runn.
til rifja hefðir þú séð þá. Allt
í kringum klaustrið greru flækjur
og illgresi. Hái múrinn og Pacóme
turninn voru komnir að falli, og-
gegnum brotnar rúður kapellanna
hvein Rhone vindurinn, svo hið
heilaga vatn skvettist út úr þrón-
um, en kertaljósin slokknuðu og
dýrðlingamir hrikktu til á vegg-
stöllunum. Það raunalegasta af
öllu var þó, að klukknaturninn
var þögull. Engir peningar fyrir
liendi til nýrra klukkna.
Veslings Hvítmunkarnir! Ég
sé þá enn þar sem þeir gengu í
skrúðgöngu Féte- ieu í gömlu
bættu kuflunum sínum, fölir og
þunnir á vanga, en síðastur allra
gamli ábótinn, niðurlútur og
feimnislegur, eins og hann þyrði
varla að rétta upp krossinn, sem
einu sinni hafði verið gyltur, en
var nú slitinn og máður. Fólkið
stóð í kring og pískraði. Svona
var þá komið fyrir þeim.
Sannleikurinn var sá, að munk-
arnir voru jafnvel farnir að ræðá
sín á milli, hvort ekki myndi
vænlegra að skilja og hver bjarg-
aði sér á eigin spýtur.
Dag nokkum, er þessi alvar-
legu mál voru til umræðu, komu
boð frá bróður Gaucher, þar sem
hann óskaði eftir áheyrni.
Ég verð að geta þess til skýr-
ingar, að bróðir Gaucher gætti