Dvöl - 10.03.1935, Blaðsíða 5
10. marz 1935
D V
Ö L
5
oniak, fundið stað sinn á hillunni.
Sniátt og smátt varð klaustrið
ouðugt vegna vinsælda elixírsins.
Pamcóme turninn var endurreist-
Or. Ábótinn fékk nýtt mítur og
kapellugluggarnir rósagler. Einn
.vndislegan Páskamorgun bergmál-
oðu hljómmiklar klukkur aftur
Vfir héraðið frá hinufn langþögla
'dukknatumi.
En bróðir Gaucher — skringi-
'egi munkurinn, sem vakti svo oft
bros meðbræðra sinna, ja hann
var eiginlega ekki lengur til. í
stað þess var það nú hinn göf-
uS'i bróðir Gaucher, hinn virðu-
'egi og djúplærði, löngu horfinn
frá ómerkilegum smástörfum og
°ftast innilokaður á bruggstofu
s>nni, meðan þrjátíu munkar leit-
oðu vítt og breitt um fjöll og
'’álsa að hinum ilmsætu jurtum.
Bruggstofan, — sem jafnvel á-
bótinn sjálfur fékk ekki að sjá —
vai' gömul kapella. I augum
’nunkanna hafði hún fengið á sig
tofrablæ dularfullra leyndardóma,
ef þeir af óvarfærni nálguðust
uyrnar og sáu hinn virðulega
öróður Gaucher með sitt spek-
’Ugslega skegg, þar sem hann
beygði sig yfir katlana með vatns-
1T>aeli í hendi og rauða sandsteins-
kl‘ús, eða þar sem hann gekk
HiHi risavaxinna lagargeyma og
"Unara óskiljanlegra hluta upp-
'Vstum af rauðu skini rósaglugg-
Hllua, þá fylltust þeir af ótta,
hvossuðu sig og' hröðuðu sér sem
sbiótast á braut.
Þegar sól settist opnuðust dyr
hins dularfulla staðar og bróðir
Gaucher hélt til bæna. Hss, sögðu
munkarnir og viku virðulega til
hliðar, þegar þeir sáu hann koma.
En bróðir Gaucher dró höttinn
aftur á hnakka og horfði ánægju-
lega á blá, nýmáluð þökin með
hnarrreistum vindhönum á hverri
burst, drifhvítu súlnagöngin,
blómskrýddu garðana og bræð-
urna, þar sem þeir gengu1 tveir og
tveir með bústnar kinnar og í
nýjum mjallhvítum kuflum.
Allt þetta eiga þeir mér að
þakka, hugsaði hinn göfugi bróð-
ir Gaucher og brjóst hans þandist
út af réttlátri ánægju.
En svo var það kvöld nokkurt
þegar allir munkarnir höfðu geng-
ið til bæna, að hinn göfugi bróð-
ir kom með furðulegu göngulagi
inn í kapelluna. Hann virtist svo
utan við sig, að hann rak hend-
urnar upp að olnbogum niður í
hið heilaga vatn, en þegar hann
hneigði sig og krossaði frammi
fyrir orgelinu í stað háaltarisins,
fór munkunum ekki að lítist á-
Út yfir tók þó, þegar hann rauk
eins og stormbylur inn eftir kap-
ellugólÍinu og reikaði svo eins og
blindur rnaður um kórinn áður en
hann fann sætið sitt.
— Hvað gengur að bróður Gau-
cher, pískruðu munkarnir, og á-
bótinn varð að sveifla krossmark-
inu tvisvar sinnum svo hljótt
yrði í salnum.
Það skeífilegasta átti þó eftir