Dvöl - 10.03.1935, Blaðsíða 7

marz 1935
D V
Ö L
?
fiiður í hálsinn á bróður Gaucher.
Þessir tuttugu fyrstu dropar,
seni æstu upp löngunina. — Ó,
i"essir tuttugu dropar!
Bróðir Gaucher þaut frá stömp-
l'num út í fjarsta horn brugg-
stofunnar. Hann féll á kné og
l1uldi Paternoster aftur og aftur.
'lmhlaðnar gufur elexírsins stigu
hpp úr kerjunum. Þær smugu út
í hvern krók og kima. Þæi- vöfðú
: :g um höfuð bróður Gaucher og
seyddu hann aftur að þrónurn.
i'iann beygði sig með þandar nasir
yfir hinn gull-græna vökva. Og
tegar droparnir féllu aftur í bik-
aHnn var eins og augun hennar
^egon gömlu fóstru hans hlæju
til hans upp úr leginum.
— Einn dropi og einn, og nú
bara einn! Áður en varði var bik-
arinn fullúr á barma. — Sál mín
er glötuð, sál mín er glötuð, taut-
-ði hann við sjálfan sig og tæmdi
til botns. Verst af öllu var þó, að
t’að var engu líkara en haun
tyndi á botni hvers bikars hina
°ttalegu söngva fóstru sinnar,
”hrjár jómfrúr gerðu sér glaðan
f^ag, tran, tra ra“, eða „Hjarð-
'Paerin hans Andreis hélt út í
En síðast var alltaf vísan
l,,£ega: „í París var niætur munk-
^1’- Platatan, taraban, platatan“.
~~ I-Ie, he, bróðir Gaúcher,
. Sðu munkarnir um morguninn,
er hræddur um að einhver kyn-
Hí' f'luga hafi smogið inn í kollinn
hér í gærkveldi.
^esalings bróðir Gaucher! Tár
og iðrun höfðu engin áhrif á hinn
illa anda elixírsins.
Á rneðan þetta gerðist rigndi
blessunum yfir klaustrið. Pantan-
ir streymdu að frá Nimes, Aix,
Avignon og Marseilles. Prémon-
trés líktist nú meir og meir önn-
iim kafinni verksmiðju. Múnkun-
um var skipt í flokka. Þar voru
söfnunarbræður, pökkunarbræður,
lileðslubræður, ökubræður, allt
eftir því hver verk þeir höfðu að
vinna. Og því verður ekki neitað,
að klukkurnar hringdu dálítið
sjaldnar.
En svo var það einn sunnudags-
morgun, þegar féhirðirinn var að
lesa upp fjárhagsreikning síðasta
árs í viðui'vist klausturráðsins, og
hinir góðu bræður hlustuðu á
með glampandi augu og bros á
vörum, — að bróðir Gaucher
ruddist inn í salinn.
— Nú er öllú lokið. Ég þoli.
þetta ekki lengur, hrópaði hann.
Fáir mér kýrnar rnínar aftur.
— Hvað gengur að þér, bróðir
Gaucher? sagði ábótinn og hafði
dapran grun um hvað að væri.
— Það sem að ipér gengur er
það, að ég er að skapa mér eilífa
vistarveru í hinúm brennandi
eldi. Það sem lað mér gengur er
það, að ég drekk og drekk eins og
skepna.
— En ég sagði þér að telja
dropana.
—- Já, telja drópana, ég tel þá
í staupum núna. Þannig er það,
göfugi faðir. Þrjár flöskúr á