Dvöl - 31.03.1935, Blaðsíða 4

4
D V
O L
31. marz 1935
keiinilinu. En auðvitað verðum við
að hafa eitthvað af gömlum myml
um niðri.“
„Ég held, að ég hafi einmitt það.
sem yður vantar,“ sagði hr. Big-
ger um leið og hann hringdi bjftll-
unum. „Dóttir min fæst dálítið við
að mála“ — og hann sá hana í
anda — stór, ljóshærður kvenmað-
ur, þrjátíu og eins árs, ógift og
farin að fullorðnast í útliti. Einka-
ritari hans kom í dyrnar.
„Komið þér með Feneyja —
myndina, ungfrú Pratt, þessa þarna
inni i bakherberginu. Þér vitið,
hvað ég á við,“
„Það fer bærilega um yður
hérna,“ sagði herragarðseigandinn.
„Verzlunin gefur víst góðan arð“
Hr. Bigger andvarpaði.
„Verðfallið,“ sagði hann. „Það
fer ekki eins illa með neiria og
okkur listaverkasalana.“
„Já, verðfallið.“ Og það skríkti
í herragarðseigandanum. „Ég sá
alltaf, að svona mundi fara. Það
var eins og sumir héldu, að aldrei
myndi versna framar í ári. Þvílikir
asnar! Ég seldi. Þegar allt var á
hátoppnum. Þessvegna get ég nú
keypt myndir.“
Hr. Bigger hló líka. Svona áttu
viðskiftamennirnir að vera. „Ég
vildi, að ég hefði líka haft. eitthvað
til að selja um það leyti,“ sagði
hann.
Herragarðseigandinn hló þangað
til tárin runnu niður eftir kinnum
hans. Hann var ekki hættur að
hlæja, þegar ungfrú Pratt kom
aftur. Hún hélt myndinni með báð-
um höndum fyrir fratnan sig eins
og skildi.
„Setjið þér hana á grindina,
ungfrú Pratt,“ sagði hr. Bigger
„Jæja“ og hann sneri sér að herra-
garðseigandanum. „Hvernig líst
yður á þessa?11
Myndin á grindinni fyrir framan
þá virtist vera af ítalskri hefðar-
konu frá miðri átjándu öld. Hún
var holdug og ljósleit í andliti og
það bar mikið á brjóstunum undir
bláa, flegna silkikjólnum hennar.
Anægjubros lék um þykkar var-
irnar og hún hélt á svartri grírnu
í hendinni eins og hún væri ný-
komin af grímudansleik.
„Ágætlega,“ sagði herragarðs-
eigandinn; en hann bætti við hik-
andi: „IJún er ekki vel lík mynd-
um eftir Rembrant, finnst yður
það? Hún er eitthvað svo skýr og
björt, Venjulega sér maður ekkert
í myndum gömlu meistaranna, þær
eru 8vo þokulegar og óskýrar.11
„Alveg rétt,“ sagði hr. Bigger.
„en gömlu meistararnir eru ekki
allir eins og Rembrant.11
„Það er nú víst ekki.“ Herra-
garðseigandinn virtist naumast hafa
sannfærst.
„Þetta er átjánda aldar Fen-
eyja — mynd. Það var alltaf svo
bjart yfir þeim, Hann hét Giango-
lini, sá sem málaði hana. Hann
dó ungur og menn vita ekki uni
nema fimm eða sex myndir eftir
hann. Þetta er ein þeirra.11
Herragarðseigandinn kinkaði