Dvöl - 28.04.1935, Blaðsíða 3

28. apríl 1935
D V Ö L
3
Ótalað orð
Eftir LLOYD MORRIS
Þetta er fallegt herbergi, sagði
Philip Leighton við ungfrú Fair-
lie, þegar þau gengu inn í bóka-
herbergið. Varian hefði orðið hrif-
inn af því, hugsið yður hvað hann
hefði notið þess að sitja hérna
við stóra gluggann og horfa út
yfir Miðjarðarhafið.
Þetta var fyrsta viðurkenningin,
sem hann hafði nokkru sinni geí-.
ið henni, og hann vonaði að Iso-
bel Fairlie skildi, að þetta var
sáttaboð frá hans hálfu. Hann lang-
aði til að láta hana finna, að hann
fyrir sitt leyti léti niður falla alla
óvild. Það var ánægjulegt að gera
sér grein fyrir því, að nú hafði
hann ráð á því að vera göfugiynd-
ur. Frægð hans vegna æfisögu Gy
Varians hafði jafnað allar gaml-
ar skuldir. Þetta hlaut Isobel Fair-
lie að hafa fundið, annars hefði
hún ekki látið hann taka lykkju
á leið sína á ferð hans til ítalíu
og- boðið honum að heimsækja sig
4 landsetri sínu. I velgengni sinni
fannst honum fyrirlillegt að ganga
með gremju í geði. En vegna þess
hve minningin var sár um síðustu
fimm árin af æfi Varians, fannst
honum mikið til um göfuglyndi sitt
aö ætla að fyrirgefa konunni, sem
hafði næstum eyðilagt hið ánægju-
lega samband og samstarf þeirra.
Meðan Leighton talaði, settist
Isobel Fairlie við kaffiborðið.
Kyrrlát og athugul helti hún kaff-
inu í bollana, svo þetta einfalda
starf varð næstum hátíðlegt.
Leighton leit á hana og undraðist,
liversu lítið hún hefði breytzt þessi
sjö ár, sem liðin voru frá því hann
sá hana.
Hún var jafn grannvaxin, jafn
föl yfirlitum og hárið jafn ljóst og
áður. Enn hvíldi yfir henni þetta
sama undarlega hugboð um sak-
leysi, sem fyrir löngu síðan hafði
gert hann vopnlausan gagnvart
henni og seinna gert honum órótt.
Hún hlaut að vera komin yfir
fimmtugt, hugsaði hann með sér,
en hún bafði varðveitt hina ein-
kennilegu líkingu af myndinni af
Guðsmóður eftir Botticelli og með
tilliti til munnmælanna um hana
fannst honum það ástæðulaust
háð.
»Kaffi, herra Leighton?« Hún
rétti honum bollann og hélt svo
áfram: »Þakka yður fyrir það, sem
þér sögðuð áðan. Mér hefir stund-
um dottið í hug, að hann hefði
getað orðið hamingjusamur í
þessu húsi.«
Leighton dreipti í kaffið, sem
var afbragð gott. Svo sagði hann,
eins og hann væri að rifja upp
minningar sínar: »Varian var allt
af glaður yfir að koma heim til
Marlow eftir hverja heimsókn til
yðar, einnig eftir síðustu dvöl hans