Dvöl - 28.04.1935, Blaðsíða 6

6
D V
Ö L
krefjizt að heyrasannleikann, skul-
uð þér fá það. Hann þagnaði til
að reyna að ná valdi yfir æsingu
sinni. Hann langaði að sýna geð-
stillingu.
»Ég unni Guy Varian á þann
háít, sem ég get ekki útskýrt fyrir
yður. Þegar ég hitti hann fyrst
fyrir seytján árum, var ég rétt
byrjaður minn eigin rithöfundar-
feril, þó — smár væri. Þá bauð
hann mér ritarastöðuna hjá sér og
mér fanst heiður að taka því boði.
Ég dáði hann framar öllum rithöf-
undum. Þegar ég bar saman tæki-
f ) ið til að kynnast honurn og um-
gangast hann, við mína fyrri
frægðardrauma urðu þeir gersam-
lega einkisvirði. Eg yfirgaf þá
saknaðarlaust og varð skriíari
Varians og að talsverðu leyti ná-
inn félagi hans.
Isabel Fairlie sagði: »Það var
óeigingj ar.nt af yður herra Leight-
on að yfirgefa yðar eigið lífsstarf«.
»Ég naut þess,« sagði Leighton.
»Eg gladdist yfir því að geta orðid
Varian að liði og ég var hamingju-
samur, uns ég hitti yður ungfrú
Fairlie.«
Iíún hélt áfram að færa til perl-
urnar á hálsfestinni sinni. »A
hvern hátt eyðilagði ég hamingju
yðar?« spurði hún.
Hann brosti og naut þessarar
langþráðu stundar. »Áhrif yðar
voru að verulegu leyti skaðleg,«
sagði hann. »Hvort sem þér vitið
það eða ekki, ungfrú Fairlie, var
það yðar sök, að Varian lauk al-
28. apríl 1935
drei við Kristalsvasann. Um fimm
ára skeið, meðan trúnaðarvinátta
ykkar stóð, var hann næstum al-
veg óhæfur til að leggja á sig'
nokkra vinnu. Ef ég hefði ekki
þekkt Varian eins vel og ég gerði,
hefði ég ímyndað mér að hann
elskaði yður, og sumt benti jafn-
vel til þess, að hann bæri til yðai'
vonlausa ást — —« Leighton
þagnaði skyndilega. Hann varc)
fyrir vonbrigðum meo á.hrifin af
ákæru sinni. Án cgjusvipurinn á
rngfrú Fairlie var með öllu óskilj-
anlegur. Honum flaug í hug, ad
ef til vildi hefði hann aðeins kitl-
að óseðjandi hégómagirni hennar.
»En þér vitið, að hann elskaði
mig ekki,« sagði hún með áherzlu.
»Já, auðvitað,« flýtti hann sér
að fullvissa hana. »Aðrir hefðu
getað álitið, að hann elskaði vðui',
og líklega hefir það verið almenn-
ingsálitið. En auðvitað vissi ég hið
sanna í því efni. Varian var kven-
hatari. Tilfinningaleysi hans gagm
vart konum var alþekkt og átti
djúpar rætur. Hann hafði ánægju
af að horfa á fagrar konur og sitja
næst þeim við veizluborð. Hann
henti gaman að heimsku þeirra,
en annars voru þær honum einkis
virði og hann gekk fram hjá þeim,
eins og þær væru ekki til. Líklega
hafið þér verið eina undantekning-
in í hans löngu reynslu í sam-
kvæmislífinu. Ég býst við, að hann
hafi virt gáfur yðar og fundizt
það hafa örfandi áhrif á sig að
tala við yður. Einmitt þess vegna