Dvöl - 28.04.1935, Blaðsíða 8

8
D V
Ö L
28. apríl 1935
erche du temps perdu». Orðasveim-
ur gekk um það að enskur stjórnar-
fulltrúi hefði sagt af sér, af því að
konungsfjölskyldan hefði ekki hirt
um að hafa ungfrú Fairlie meðal
gesta sinna í Sandringham. Svona
hélt Varian áfram með sinni jöfnu
háðslegu rödd og heillaði Leighton
með sögunni um konuna, sem hafði
vegna þess að hana vantaði feg-
urð, þroskað gáfur sínar og kúgað
menn til aðdáunar á sér með vits-
munum sínum og glampandi
m-xlsku. Sjálfur efaði Varian sög-
una og nöldraði um það, að hún
væri efalaust skáldskapur og hann
mundi ekki hafa annað upp úr því
að hitta hana, en þá vafasömu á-
nægju að fá grun sinn staðfestan.
Að lokum hafði Leighton fengið
hann til að þiggja heimboð Pet-
ershams.
»Að lokum,« sagði hann við ung-
frú Fairlie, »benti ég honum á, að
háð hans og útásetningur væri
sprottið af forvitni og líklega
hleypidómum. Honum var stríðni
í þessu og sagði mér að hringja til
Petersham’s og segja, að hann
kæmi. Hann fór nöldrandi af stað.
Ungfrú Fairlie heiðraði Leighton
með guðsmóðurbrosi sínu. »En hitt
samtalið. Var það síðar?«
Leighton fann, að hann varð að
segja söguna til enda. »Seinna þetta
kvöld kom Varian heim úr bo<5-
inu himinlifandi glaður. Hann var
svo glaður, að hann var hreint og
beint skrafhreifinn. Hann sagði, aó
þér ættuð frægð yðar skilið. Hann
sagðist hafa talað lengi við yður
og svona ánægjulegt samtal hefði
hann ekki átt við nokkurn mann
árum saman. Pað var ekkert smá-
ræðis hrós í munni Varians. Lík-
lega hefir hann orðið var við undr-
un mína og flýtti sér því að full-
vissa mig um að ákjósanlegast
hefði verið, að þið sæjust ekki oft-
ar, því hrifning sín mundi verða ad
engu við næstu samfundi. Hún
væri fyrirboði þess, að ellin væri
í nánd. Hann bjóst statt og stöð-
ugt við að verða fyrir vonbrigð-
um, þegar hann hitti yður næsta
dag. En hvað það var annars ólíkt
Varian að rnæla sér mót við yður
næsta dag, og í einfeldni minni
benti ég honum á það. En þá hætti
hann frásögn sinni og breytti um
umræðuefni.«
»Og minntist hann aldrei á mig
framar?«
»Nei, hann minntist aldrei á yð-
ur framar,« sagði Leighton að því
undanskildu að hann sagði mér frá
því nokkrum dögum síðar að hann
hefði boðið yður til kvöldverðar í
íbúð sinni.« Leighton hló og sagði
svo því til skýringar: »Hann jag-
aðist í eldhússtúlkunni alveg þang-
að til borðhaldið byrjaði og ég varð
að friða hana.«
»Svo kom ég. Munið þér eftir
því að ég óskaði að við yrðum vin-
ir?«
Leighton kinkaði kolli. »Eitt
þótti mér einkennilegt sagði hann
með hægð. »Eftir að Varian sag'ðí
mér frá samtali ykkar, þráði ég