Dvöl - 28.04.1935, Blaðsíða 10

10
D V
Ö L
28. apríl 1935
að augu hennar flutu í tárum.
»Fyrirgefið að ég hefi verið 6-
nærgætinn,« sagði hann. »En þér
báðuð mig að segja sannleikann og
ég hefi verið hreinskilinn.«
Isobel Fairlie þurrkaði augun
með fíngerðum klút. Eg er yður
þakklát sagði hún og reis á fætur.
Þér hljótið að vera mjög þreyttur
eftir ferðalagið, og þér eigið fvrir
höndum að leggja af stað snemma
í fyrramálið. Ég ætla ekki að tefja
yður lengur, herra Leighton. Við
hittumst aftur í fyrramálið, áður
en þér leggið af stað. Svo bætti
hún við, eins og hún myndi allt
í einu eftir smávægilegri, en þó
sjálfsagðri gestrisnisskyldu. »Eg
lag'ði nokkrar bækur á borðið
við rúmið yðar. Ég bið yð-
ur að gera svo vel og segja
mér álit yðar um þær í fyrra-
málið. Yður finnst þetta eílaust
einkennileg ósk, en þér munuð
skilja hana, þegar þér athugiðbæk-
urnar.« Svo rétti hún honum hend-
ina og sagði: »Góða nótt, herra
Leighton. »og ég þakka yöur.«
Leighton afklæddi sig í hægð-
um sínum uppi í gestaherberginu
og var enn að velta því fyrir sér
hversvegna Isobel Fairlie hefði
beðið hann að heimsækja hana á
landsetri sínu. Hann hafði sent
henni í heftingu eintak af a:fisögu
Varians. Hálfum mánuði seinna
sendi hún honum viðurkenningu
símleiðis og bauð honum jafnframt
að heimsækja sig í Eze. Hann
svaraði einnig símleiðis og lofaði að
gista eina nótt hjá henni á leiðinni
til Riviera í Italíu. Hann hafði
furðað sig á þessu heimboði, eins
mikið yfir því sem það sýndi ekki
eins og yfir því„ sem það sýndi.
Þegar hann hugsaði sig um minnt-
ist hann þess að sú eina tilkynn-
ing, sem hann hafði tekið á móti
frá lænni áöur var álíka fáorð.
Hann sá um eftirlátna muni Vari-
ans og fann meðal þeirra lítinn
pakka, er skrifað var utan á til
hennar með rithönd Varians.
Pakkanum fylgdi miði frá Varian,
þar sem hann bað Leighton aó
senda pakkann tafarlaust eftir
dauða sinn og án þess að rannsaka
hvað í honum væri. Pakkinn var
lítill, en þungur og í kassa. Leight-
on sendi hann þegar í stað. Viku
seinna tók hann á móti formlegri
viðurkenningu. Hann minntist þess
nú, að hann furðaði sig á, að hún
skyldi ekki gefa honum neinar
upplýsingar um, hvað var í böggl-
inum.
Ilvað, sem þetta heimboð átti að
boða, leyndi það sér ekki, að æfi-
sagan hafði haft djúp áhrif á ung-
frú Fairlie. Leighton fann, að hann
hafði þegið boðið af hégómaskap-
Skrifarinn hafði verið lítið meira
enn vinnuhjú. Höfundur æfisög'-
unnar var sérstæður persónuleiki.
örfaður af góðum blaðadómum
fannst honum engin hætta að
mæta ungfrú Fairlie. Hann fann
það nú í fyrsta skifti, að hið eigin-
lega misklíðarefni þeirra hefði ver-
ið baráttan um Varian. Þó undar-