Dvöl - 28.04.1935, Blaðsíða 11
28. apríl 1935
D V
Ö L
11
legt megi virðast, var þessari bar-
áttu lokið áður en hann kom í
betta boð. Það var vegna þess orð-
stírs, ,sem hann hafði hlotið fyrir
bók sína. Varian var nú óhrekj-
anlega, ævarandi og opinberlega
skrínlagður milli blaðanna í bók-
inni hans, og í krafti þessarar stað-
reyndar hafði hann Pbilip Leight-
on aflað sér álits og virðingar og
var fær um að mæta málsnilld og
gáfum ungfrú Fairlie.
Hún hafði líka verið einstaklega
lotningarfull, það fann hann nú.
Undir borðum hafði hún lagt fyrir
hann margar spurningar, sem
snertu æfiferil Varians. Hann
minntist þess nú og furðaði' sig
á því að hann hafði talað talsvert
lengi um deilu Varians við Whistl-
er og um ]-itdeilu hans við Shaw
þegar Búastríðið stóð. Leighton
flaug í hug að skrafhreifni hans
benti í þá átt að áhugi hennar hefði
örfað hann, því þreyttur hafði
hann verið eftir langa ferð frá
París og ófær til allrar áreynslu.
Honum datt í hug, hvað það væri
undarlegt að í bæði skiftin, sem
hann hafði matast með ungfrú
Fairlie hafði hún algerlega brugð-
ist því að sýna málsnilld sína, sem
hún var þó svo fræg fyrir víða
vega.
Leighton fór í náttfötin sín, gekk
út að glugganum, opnaði hann og
starði um stund á tunglsgeislarák-
ina á hafinu, en lionum varð fljót-
lega kalt, svo hann gekk frá glugg-
anum innar í herbergið. Snemma
næsta morgun átti bíll ungfrú
Fairlie að flytja hann til Nice.
Næsta kvöld yrði hann kominn yfir
ítölsku landamærin. Ef að líkum
lét voru þetta síðustu samfundir
þeirra ungfrú Fairlie. Og á þess-
um samfundum græddi hann ekki
nokkurn skapaðan hlut.
Honum gramdist og sneri sér
snöggt við til að slökkva Ijósin. En
á náttborðinu logaði á Rósa-kvarts
lampa til að lesa við. Þegar hann
ætlaði að stíga upp í rúmið, veitti
liann eftirtekt að í röð á náttborð-
inu lágu fimm litlar vasabækur í
leðurbandi. Nú mundi hann eftir
liinni einkennilegu bón ung'frú
Fairlie. Hann fann til óttabland-
innar geðshræringar, greip eina
vasabókina og opnaði hana. Hver
síða var þéttskrifuð með hinni ó-
jöfnu rithönd Varians. Hann
skoðaði hinar bækurnar í flýti.
Þær voru allar þéttfylltar með
skrift Varians. Leighton fékk
skyndilega hugboð um, að hann
mundi gera óþægilega uppgötvun,
ef hann læsi þær og snöggvast í-
hugaði hann, hvort hann ætti að
neita að lesa þær, en forvitnin varð
yfirsterkari og hann byrjaði að
lesa. Framh.
H ú n: Mig dreymdi að ég væri
að deyja. Ég hafði veikzt af of-
kælingu. Þú sazt við rúm mitt
sagðir í 8Ífellu: Æ, hefði ég aðeins
geþð henni loðkápuna, sem hún
var að biðja mig um, þá hefði
ekki farið svona. j