Dvöl - 26.05.1935, Blaðsíða 2

2
D V
Ö L
26. maí 1935
Kýmnisögur
A d d i 1 i 11 i: Mamm!a, sjáðu
manninn þarna. Hann hefir bara
eitt hár ofan á höfðinu.
M ó ð i r i n: Uss — hann getur
heyrt til þín.
Addi litli: Nú — veit hann
það ekki sjálfur?
F r ú i n: Hvernig stóð á því,
Henrietta, að þér skylduð vera
að kyssa sótarann?
Hehrietta: Ég skil ekkert
í sjálfri mér, en það var eins og
mér sortnaði allt í einu fyrir
augum.
F r æ n k a n: Viltu fylgja mér
á járnbrautarstöðina, Henry litli?
H e n r y: Æi nei. Við ætlum
að borða kvöldmatinn strax og
þú ert farin.
— Hvernig gat pabbi þinn
komizt að því, að við tókum bíl-
inn í gær?
— Manstu eftir feita mannin-
um, sem við ókum á?
— Já.
— Það var pabbi.
— Hefirðu setið og drukkið í
allan dag?
— Já, það er af sorg vegna
þess að kærastan sveik mig.
— Hvað! Það er hálfur mánuður
siðan!
— Já, en ég hefi ekki haft pen-
inga fyr.
Spákonan: Þér muuuð giftast
reglulega indælum manni.
Frúin: 0, hvað það er gott!
En hvernig losna eg við núver-
andi eiginmann minn?
— Maðurinn, sem eg giftist verð-
ur að vera bæði hugrakkur og
sterkur.
— Já, það segir þú alveg satt.
— Einu sinni veiddi eg 46 punda
lax á stöng.
— Það þykir mér ekki mikið.
Einu sinni var eg að veiða í Þing-
vallavatni og fékk svo stóran ur-
riða, að eg var tvo tíma með hann
á færinu áður en eg náði honum
og-----------
— Ha, ha, ha! Hann hefir auð-
vita verið ein 150 pund!
— Nei, nei, þetta er engin lyga-
saga. En það get eg sagt þér, að
þegar eg dró hann inn í bátinn,
þá lækkaði töluvert í vatninu.
— Ertu orðin málkunnug frúnni
hérna á efri hæðinni?
— Eg er erðin henni það kunnug,
að eg tala yfirleitt ekki við hana.
— Hversvegna stendur þú þarna
alltaf steinþegjandi með símatólið
við eyrað?
— Eg er að tala víð konuna
míua.
Prentvilla var í síðasta hefti 16.
bls., 4 línu að ofan: hárri röddu;
átti að vera: hásiri röddu.