Dvöl - 26.05.1935, Blaðsíða 3

2(5. maí 1935
D V Ö L
3
Það er gott að vera ríkur
Eftir Guðmund Inga
„Pabbi! Af hverju er hann Þor-
steinn skipstjóri svona ríkur?“ —
Sigurður hætti að brýna og varp-
aði fram þessari spurningu. Hann
studdist fram á orfið og hallaði
höfðinu dálítið út á vinstri öxlina,
eins og hann var vanur að gera,
þegar hann spurði föður sinn að
áríðandi spurningum.
Bóndi stóð við í slættinum1 og
svaraði:
„Það er af því að hann ihefir
verið svo duglegur og ötull að
komast áfram“.
Siggi strauk brýninu tvisvar
sinnum eftir ljánum og spurði
síðan á ný: „Eru þeir duglegustu
þá alltaf ríkastir?“ Þrjózkukennd-
ur efinn var auðheyrður í rödd-
inni.
Faðir hans hló við, — hann
hálf púaði og hálf andvarpaði í
senn og það gerði hann oftast,
þegar hann átti við örðug við-
fangsefni, þunga steina, illslæga
jörð eða spurningar krakkanna.
Svo kom svarið hægt og jafnt:
„Það veit eg nú eltki drengur
minn.“ Hann sagði þetta seint og
áherzlulaust og sló síðan í ákafa,
svo að Siggi skildi fullvel, að hann
vildi ekki tala meira um það í
þetta sinn.
Þess vegna stóð nú Sigurður
Bjarnason í slægjunni og velti fyr
ir sér hvaða samband væri á milli
Guðm. Ingi Kristjánsson.
þess, að vera duglegur og að vera
ríkur. Það var nú víst áreiðan-
legt, að margir urðu ríkir af því
að þeir voru svo duglegir, eins og
Þorsteinn skipstjóri, Benjamín
Franklin, og aðrir, sem hann
hafði lesið um í almanaki Þjóð-
vinafélagsins og fleiri bókum. En
hitt var jafnsætt að ekki urðu all-
ir ríkir, þótt þeir væru duglegir.
Hann þurfti ekki að líta lengra en
á ihann föður sinn, sem hamaðist
þarna í slægjunni, bláfátækur
maður. Þó hafði Siggi heyrt
sjálfan hreppstjórann segja, að
engan mann í sveitinni vildi hann
heldur hafa í vinnu en Bjarna í