Dvöl - 31.05.1935, Blaðsíða 2

2
D
Ö L
31. maí 1935.
V
Kýmnisögur
Kl. 3 að nóttu hringir síminn í
svefnherbergi læknisins. Læknirinn
er mjög þreyttur. Kona hans tekur
þess vegna heyrnartólið og segir:
— Maðurinn minn er ekki heima.
— Guð minn góður, er svarað í
simanum. Barnið hefir háan hita og
er viðþolslaust af magaverkjum.
Ósjálfrátt endurtekur iækniskonan
þetta, og læknirinn hvíslar:
— Hún á að setja volga bakstra
við barnið og gefa því hoffmannsdropa.
Og konan endurtekur þetta.
— Já, en ef þetta nú ekki dugar?
er spurt.
Konan endurtekur þessa spurningu.
— Auðvitað dugar þetta, segir
læknirinn, og konan segir það sarna
í símann.
Þögn.
Svo segir röddin í símanum:
— En — fyrirgefið þér, frú —
he-hefir maðurinn, sem sefur hjá yður,
nokkurt vit á lækningum?
Einusinni var ofurlítil mús að
leita sér að æti í kjallara og kom
þá að lekri vínámu. Dálítill pollur
var kominn á gólfið og bragðaði mús-
in á þessu og þótti gott. Er liún um
stund hafði sleikt í sig vínið, hljóp
hún upp á stóran kassa og hrópaði:
„Látið þið nú helvítis köttinn koma,
ef hann þorir!u
— Pabbi, hvaða munur . er á bjart-
sýni og bölsýni?
— Það skaLeg segja þér, dreng-
ur minn. Við skulum taka til dæmis
ost. Bjartsýnismaðurinn sér sjálfan
ostinn, en bölsýnismaðurinn sér ekk-
ert annað en holurnar i honum.
Við skotkeppni í Englandi vildi
það einu sinni tíl, að Skoti og íri
urðu hlutskarpastir, en stóðu jafnt að
vígi og áttu að keppa til úrslita um
1. og 2. verðlaun. Pyrstu verðlaunin
voru skrautlegur bikar, en önnur 5
pund sterling. Skotinn vildi nú ^era
viss um að fá peningana og skaut
því öllum skotunum fram hjá sinni
skífu, en írinn, sem var ekki á því,
aö láta honum takast þetta, skaut öll-
um sínum skotum í miðja skífu Skot-
ans. Úrslitin urðu því þau að Skot-
inn hlaut 1. verðlaun og bikarinn,
en írinn 2. verðlaun og peningana.
Forstjórinn hefir kallað Larsen
skrifara inn til sín og gefur honum
alvarlega áminningu. Segir liann þá
meðal annars:
— Þér verðið að bæta ráð yðar,
Larsen, ef þér ætlisC til að eiga nokkra
framtíð við þetta fyrirtæki. Þegar eg
er ekki viðstaddur eruð þér lang-
latasti maðurinn liér.
— Hversvegna sagðirðu kærust-
unni þinni upp?
— Það var alltaf tóbakslykt af
henni.
— Það var litilfjörleg ástæða.
— Hún reykti ekki.
Prentsmiðjan Acta.