Dvöl - 04.11.1934, Blaðsíða 18

14
D V ö L
4. nóv. 1934
„Fögur er hlíðin“.
1 fornsögunum eru ótal dæmi,
sem sýna, að íslendingar unnu á
þeim tíma mjög landi sínu. Peir
voru að vísu mjög fúsir til ferða
út unf öll þau lönd, er þeir skiptu
mest við. En þegar ferðin var
orðin nokkuð löng, þá dró hin
sterka taug ættjarðar tilfinning-
arinnar íslendinginn heim til ætt-
argarðsins. Þegar Gunnar átti að
hverfa til annara landa þótti hon-
um „hlíðin“ fegurri en nokkru
sinni fyr. Nokkrum öldum síðar
var öðrum frægum Islendingi,
Snorra Sturlusyni, gert erfitt um
heimför frá Noregi. Þá sagði
hann „Út vil eg“. Og hann sigldi
heim til íslands, þó að því væri
milcil hætta samfara. Löngun
Gunnars og Snorra að vera heima
í ættlandinu varð þeim báðum
að aldurtila.
Eftir daga Snorra Sturlusonar
syrti í lofti. Þjóðin var í margar
aldir í margháttuðum! böndum.
Erlendar þjóðir vissu lítið um
landið og litu niður á þjóðina. Og
smátt og smátt fóru Islendingat
að trúa því, að landið væri hvorki
gott eða fallegt.
Ef Islendingar hefðu fyrir svo
sem hálfri öld verið spurðir um,
hvort þeir vildu heldur búa 1
eða lifa í öðrum löndum, sem
landsmenn höfðu spumir af, þá
myndu margir hafa svarað, að
þeir vildu komast héðan burtu,
því að Island væri eitthvert leið-
inlegasta land undir sólunni. þá
liafði það verið siður kaupmanna
og embættismanna, sem efnazt
höfðu á íslandi, að flytja til Dan-
merkur, er æfinni tók að halla og
eyða þar fjármunum sínum. I
augum þessara manna var ómögu-
legt að búa á Islandi, nema með-
an verið var að safna auði til að
eyða í öðrum og betri löndum.
En með aldamótunum síðustu
komu betri tímar. Þjóðin endur-
heimti land sitt, og fann að þar
var í einu gnótt lífsskilyrða og
mikil . fegurð. Islendingar fóru
aftur að trúa á landið, og byrj-
uðu að líta á það eins og óham-
ingju að verða að flytja búferl-
um til annara landa.
Nú hefir íslenzka þjóðin aftur
fengið sama viðhorf til landsins,
eins og Gunnar og Snorri. Þegar
þeir ætla að yfirgefa landið og
þjóðina, finna þeir óslítandi bönd,
sem tengja þá við „hlíðina" og
fólkið, sem þar býr. Og ef þeir
hafa dvalið um stund erlendis
verður þeim hið sama í hug og
Snorra. Þeir vilja aftur koma
heim til landsins, og bera þar
beinin, bæði í gleði og þrautum.
ísland hefir aftur endurheimt
sonu sína og dætur. J. J.