Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 13

ÐjV 0 L
147
TVÖ GÖMUL LJOÐ
EFTIR GUÐM. 5ÖÐVARSS0N
AÐ HEIMAN
Dimmi er á Náströnd og döpur Hel
drúpir við eiiursirauma, —
gegnum bíksvarta nóti fara norðanél
og náklæði vörgum sauma.
5jart er hið heilaga horfna vé,
sem hjarta hans löngun geymir.
öjört eru hans augu, þó bundinn hann sé.
— öaldur dreymir.
Illþýði flýgur um frosinn geim
og ferlega söngva gelur.
Hvað dreymir þá öaldur? Ó, hugsaðu heim,
ef að heiman, sem ég, þú dvelur,
þar vormóðan leggst yfir vöin og ár,
sem vaggi sér eimur blíður;
í kvöldsólarskininu skúrablár
skógurinn bíður.
Grát öaldur úr helju, frá harmi þeim,
sem hvítasta Ásinn þjáir.
Grát öaldur með mér, og hugsaðu heim,
ef heim, eins og ég, þu þráir.
KVEÐJA
I sál þinni hljömaði söngur
við sólbráð, í landinu nyr.zta.