Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 26

160.
D V O L
ur en það hefir oftast verið að
undanförnu.
Hér fara á eftir ummæli tveggja
íslenzkra prófessora um Zadig,
kafli úr bréfi frá Þorsteini Erlings-
syni til hans, vísa, er Þorsteinn orti
til Zadigs á jólunum, er hann
dvaldi hér, áður óprentuð, og loks
er kafli úr grein, sem Zadig reit um
Þorstein látinn. Einnig er birt hér
að framan þýðing Zadigs á Sól-
skríkjunni eftir Þ. E.
V. G.
II.
Síðasta veturinn, sem ég sat í
latínuskólanum, 1904—1905, sagði
einn félagi minn mér frá því, að
hér í Reykjavík væri sænskur
stúdent við íslenzkunám. Svíar
voru þá sjaldséðir gestir hér á
landi, og þó að margir skólapilt-
ar bæru við að lesa eitthvað af
sænskum bókmenntum og syngja
sænska söngva, var bæði fram-
burður málsins og skilningur, þar
sem mismunur var á dönsku og
sænsku, heldur bágborinn. Við réð-
umst því í það nokkrir félagar, að
fá tilsögn í sænsku hjá þessum
" stúdent. Þetta varð upphaf að
kunningsskap okkar Viggo Zadigs.
Við urðum fljótt samrýndir, og
eftir að skóla var slitið um vorið
urðum við samferða norður. Hann
var nokkra daga um kyrrt á Eyj-
ólfsstöðum í Vatnsdal, þar sem
fósturforeldrar mínir bjuggu, síð-
an fór ég með honum norður á
Akureyri, sneri þá heim aftur, en
hann hélt einn áfram alla leið
austur á Seyðisfjörð. Þetta var
skemmtilegt ferðalag, við villt-
umst á Uxahryggjavegi og lágum
úti dýrðlega vornótt uppi við
Reyðarvatn, þá kom ég í fyrsta
sinn að Reykholti og Hólum, fór í
fyrsta sinn yfir Heljardalsheiði
o. s. frv. Þessi ungi og glæsilegi
Svíi, sem talaði ágætlega íslenzku,
var góður söngmaður og hvers
manns hugljúfi, var öllum au-
fúsugestur, þar sem við komum,
og hinn ákjósanlegasti ferðafélagi.
Sumarið eftir fór ég til Hafnar, og
þau 10 ár, sem ég dvaldist þar, var
stutt á milli okkar, því að Viggo
var þá ýmist í Malmö hjá foreldr-
um sínum eða Lundi og Eslöf.
Fundum okkar bar því oft saman
beggja megin Eyrarsunds. Seinna
urðu samfundirnir slitróttari, en
sjaldan hef ég setið mig úr færi
að koma við í Malmö, ef ég hef
verið á ferð þar nálægt. Og alltaf
hefir mér verið fagnað með sömu
alúðinni, bæði af foreldrum Viggo
Zadigs, meðan þau lifðu, og á hans
eigin heimili. Ég á þaðan margar
endurminningar, sem mér þykir
vænt um.
Þó að ekki sé unnt að segja
neina æfisögu 1 þessum fáu línum,
get ég ekki stillt mig um að drepa
á það, hvers vegna Viggo Zadig
kom til Islands. Faðir hans var
efnaður verksmiðjueigandi og vildi
láta son sinn verða kaupsýslu-
mann. En hugur Viggo stóð til
margra annara hluta, og hann