Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 37

D V O L
171
hann og settu tappa þar í. Síðan
tróðu þeir öllum hvítu selskinnun-
um í þennan trébelg, og reru hann
svo á eftir kajökunum. Þeir
reyndu nú að nota skinnin fyrir
segl og sáu að ekki var auðvelt að
greina þau frá ísjökunum á firð-
inum. Og svo héldu þeir til Qaqor-
tok. Það var álandsvindur og ís-
inn rak inn á f jörðinn. Margir bát-
ar voru þá saman og þeir höfðu
allir hvít skinnsegl. Þeir lögðu að
landi norðan við Qaqortok og
söfnuðu þar einihríslum. En Kais-
sape og félagi hans skriðu inn í
trjábolinn og létu reka heim að
bænum, en horfðu út um tappa-
götin. Þeir sáu, að Grænlendingar
komu út og heyrðu að þeir voru,
að tala um það, hvort það mundu'
vera Skrælingjar, sem þeir sáu.
En höfðinginn sagði, að það væri
ekki annað en ís, og svo gengu
þeir allir inn aftur.
Nú flýttu Skrælingjar sér í land
með viðarbyrðar sínar, hlóðu þeim
umhverfis húsið og kveiktu í. Allir
Grænlendingarnir brunnu inni
nema Ungortoq. Hann greip ung-
an son sinn, stökk út um glugga
og flýði. Kaissape elti hann, og er
Ungortoq hljóp fram hjá tjörn
nokkurri, fleygði hann syni sínum
í hana, svo að Skrælingjar skyldu
ekki ná honum lifandi.
Ungortoq komst undan og til
Igaliko (Garðar) og settist þar að í
hjá höfðingjanum Ólafi. En Kais-i
sape sat þar um líf hans og þess |
vegna flýði hann, fyrst til Licht-l
enan-fjarðar, þaðan til Tasermiut
og seinast til austurstrandarinnar
í grend við Aluk. En Kaissape
veitti honum eftirför.
Hjá töframanni á Austur-Græn-
landi fékk Kaissape það heilræði,
að hann skyldi gera sér ör úr
timbri úr þvottahjalli óbyrja konu,
og hann gerði það; en auk þess
hafði hann margar aðrar örvar.
Nú fóru þeir Kassape og félagi
hans þangað sem Ungortok var.
Kofi hans var hjá stóru vatni. Þeg-
ar dimmt var orðið, læddist Kaiss-
ape heim og gægðist inn um glugg-
ann. Ungortok gekk um gólf, svo
að hann gat ekki skotið hann, en
í þess stað skaut hann konu, sem
var með barn á brjósti. Hann drap
hana með ör í hálsinn. Ungortok
rauk þá út og nafði oxi mikla i
hendi, en Kaissape hljóp út að
vatninu, þar sem örvar hans voru
geymdar. Þegar hann byrjaði að
skjóta, fleygði Ungortok sér flöt-
um og gat gert svo lítið úr sér að
Kaissape gat ekki hæft hann. En
þegar hann skaut töfraörinni
hæfði hún Ungertok í hökuna og
gekk örin niður í hálsinn. Hann var
þó ekki dauður, heldur elti Kaissape
þangað til hann hneig niður af
þreytu. Þegar hann raknaði við sá
hann Ungortok liggja dauðan rétt
hjá sér. Þá hjó Kaissape af honum
handlegginn og sagði: „Sjáðu
handlegginn, sem þú hefir víst
ekki gleymt!“ Siðan drap hann
barn Ungortoks og fór svo heim.
Á norðausturströnd Grænlands