Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 39

D V 0 L
173
Ósannindi hversdagslífsins
Eftir Leck Fischer
[Leck Fischer er einn af efnilegustu
yngri rithöfundum Dana. Vinsældir hans
hafa vaxið mjög með hverju ári, og nú
nýtur hann einna mestrar hylli sinna
jafnaldra meðal danskra rithöfunda. —
Hann mun ekki kominn langt jdir þrí-
tugt. — Skal hér gelið nokkurra bóka
hans frá síðustu árum: „En Dreng fra
Gaden" (1932) er skáldsaga, sem lýsir
áhrifum stórborgarlífsins á dreng úr al-
pýðustétt. „Kontormennesker" (1933) er
skáldsaga um „flibbaöreiga“ og líkist
nokkuð hinni vinsælu sögu Hans Fall-
ada: „Hvað nú, ungi maður —„Det
maa gerne blive Mandag'“ er skilmerki-
leg lýsing á áhrifum atvinntileysisins og
afleiðingum. — Loks er svo að nefna
stóra Ikáldsögu: „Leif dén I„ykkelige“
(1935). — Vorið 1936 gaf Fischer út tvö
leikrit: „Det tomme Hus“ og „Barnet“,
sem bæði fengu ágæta dóma — Leck
Fischer hefir skrifað mikinn fjölda smá-
sagna, og hafa nokkrar peirra verið
pýddar á íslenzku.]
Larsen tók allt í einu eftir því,
að glaðværðin var horfin. Honum
varð litið til konu sinnar. Gestirn-
ir sátu umhverfis borðið í stóru
stofunni. Glugginn var opinn, út
um hann sást ekkert nema þykkt
náttmyrkrið. Þeir horfðu hver á
annan, eins og þeir hefðu aldrei
sézt áður, og óskuðu einskis meir
en að komast heim. Einn léttúðug-
ur náungi spurði, hvenær síðasti
sporvagninn færi, og eftir það var
eins og enginn hefði löngun til að
brjóta upp á neinu nýju.
,,Það má víst ekki bjóða ykkur
eitt epli, eða lítið glas af víni?“
Frú Larsen hafði skilið hina þöglu
hvatningu mannsins síns, og benti
á borðið. Hún leit biðjandi í kring-
um sig, en það var eins og enginn
tæki eftir því. Hún óskaði af heil-
um hug, að gestirnir færu að fara.
Hún var afskaplega þreytt.
Larsen tók flöskuna og skipti
því, sem eftir var, í glösin, þar til
hann rétti snögglega úr sér og
brosti: ,,Ég get reyndar sagt ykk-
ur, að það er ekki alveg hættulaust
að ferðast um þessar slóðir hérna
á næturþeli. Einu sinni hefir verið
ráðizt á okkur Emmu.“
„Hefir verið ráðizt á ykkur?“
„Því megið þér til að segja okk-
ur frá, herra Larsen. Var það á
þessum vegi hérna?“
Nú rak hver spurningin aðra,
svo að hann hafði ekki við að seðja
forvitni þeirra. Larsen lét tóma
flöskuna seinlega á borðið. Hann
nai|t þess, að allir skyldu nú beina
athygli sinni að honum. Það var
ekki um seinan að bjarga kvöld-
inu. Honum gramdist dálítið, hvað
Emmu stóð algjörlega á sama um
það, sem hann var að segja. En
hann gleymdi því bráðlega.