Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 48
182
D VÖL
í PONTIGNY
Við kvöddum Genéve 25. júní.
Nemendur Norræna skólans héldu
áleiðis heim eftir mánaðardvöl í
borginni. Upphaflega héldum við
að tækifæri gæfist til að sjá ráð-
stefnu Þjóðabandalagsins, en
henni var frestað, eins og kunnugt
er, svo við urðum að láta okkur
nægja að skoða höllina tóma. Það
hefði þó verið eitthvað til þess að
raupa af heima í átthögum sínum,
að hafa séð með eigin augum
þessa háu herra, sem hafa örlög
Evrópu að nokkru leyti í hendi
sinni.
Lestin inn fyrir frönsku landa-
mærin. Héraðið við Genévevatnið
hvarf í blárri móðu, og að síðustu
hvarf einnig Mont Blane, sem
gnæfir hátt að fjallabaki eins og
risavaxinn skjólgarður í suðaustri.
Seint að kvöldi komum við til
Pontigny. Áfangastaðurinn var
klaustur frá 12. öld, sem St. Bern-
hard stofnaði. Þar dvaldi hann á
efri árum sínum, og María guðs-
móðir kenndi honum bænir — að
sögn. Rétt fyrir stríðið komst
klaustrið í eign fransks heim-
spekings, sem heitir Paul Desjar-
din og stofnaði hann þar skóla eða
réttara sagt námsheimili, sem all-
ar þjóðir höfðu jafnan aðgang að.
Klausturbjallan, sem um mörg
hundruð ár hafði kallað munkana
til eintals við drottinn, kallaði nú
ungt fólk til málfunda. Og hvað
duga bænir? Þar, sem munkarnir
höfðu beðið á knjánum um frið á
jörð öld eftir öld, þaðan voru nem-
endur Desjardins kallaðir í ófrið-
inn. Þeir létu þar allir lífið og
klaustrið Pontigny var gert að
sjúkrahúsi. Salir þess og bogagöng
voru þéttskipuð sjúkrarúmum. Þar
lá æskulýður Frakkiands flakandi
í sárum frá vígvellinum, þar sem
hver þjóð hét á sinn eigin guð að
hjálpa sér til þess að myrða sak-
iaust fólk frá nágrannalandinu.
I bænum Pontigny er enn dálítill
hópur af Bemhardsmunkum. Þeir
eru að bíða eftir því að kaþólska
kirkjan fái sín fyrri völd og endur-
reisi klaustrið. En Paul Desjardin
trúir enn ekki á eintöl við skapar-
ann. Hann safnar saman mönnum,
sem vilja treysta sjálfum sér og
hver öðrum. Hann hefir byrjað
starf sitt á ný.
Við dvöldum í Pontigny næsta
dag og Desjardin, sem er einkenni-
legur, háaldraður maður, fylgdi
okkur um klaustrið. Það er vegleg
og fögur bygging með skrúðgörð-
um umhverfis, sem tæplega eiga
sinn líka. Á einum stað mynda
rósatrén bogagöng. Gengið er und-
ir hvelfingu af rauðum rósum.
Göngin liggja inn í laufskála. Tólf
stórvaxin tré standa í hririg, krón-
ur þeirra mætast og mynda þak