Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 53

D V Ö L
187
rithöfundurínn?
Hvernig vinnur
Sérhver bókavinur kannast við
þá kitlandi forvitni, sem vaknar,
þegar ný bók kemur á markaðinn
og hallar sér makindalega aftur
á bak í hinum sí-freistandi glugg-
um bókabúðanna. Sé höfundurinn
áður búinn að klófesta okkur í að-
dáendahóp sinn, verður freisting-
in hálfu sterkari. Baráttan hefst
„milli holdsins og andans“, milli
þess, hvort nýja bókin eða nauð-
synjar dagsins eigi að greiðast eða
lúta í lægra haldi. Og hér eins og
annarsstaðar gildir það, að því oft-
ar, sem látið er undan freisting-
unni, því sterkari verður hún.
Við, sem höfum yndi af bókum,
höfum yndi af því að skoða okkur
sjálf, samtíð okkar, fortíð — eða
framtíð —- í speglun skáldsins,
eigum lang-fæst kost á því, að
kynnast höfundunum persónulega,
skapgerð þeirra eða dagfari. Þrátt
fyrir það eru þeir vinir okkar eða
kunningjar, fá sínar björtu og
dimmu hliðar eins og persónulega
þekktir menn, allt eftir þeim geð-
hrifum, sem penni þeirra veldur
hjá okkur. En það persónugervi,
sem þeir fá, verður þó stöðugt
meira eða minna dularfullt vegna
þess, sem vantar og aðeins næst
við nána kynningu. Og stundum
fer jafnvel svo, að höfundur, sem
öðlazt hefir ákveðinn svip í huga
okkar óséður, stígur fram í nýrri
persónu, áður óþekktri, þegar nán-
ari kynning hefst.
Tiltölulega fáir lesendur munu
gera sér far um það, að athuga
hvernig rithöfundar vinna. Mörg-
um hættir til þess að líta jafnvel
svo á, að ritverk beri fremur að
telja sem meinhægt dundur en'
reglulegt starf. Svo ekki sé minnzt
á þá, sem trúa því, að innblástur-
inn, (inspirationin), einn sé nóg-
ur — hitt komi svo af sjálfu sér.
Frændur okkar Svíar hafa ný-
lega forvitnazt um, hvernig vinnu-
brögð hinna ýmsu rithöfunda
þeirra væru. Sænska tímaritið,
Bonniers Litterára Magasin, sendi
í byrjun þessa árs nokkrum ung-
um skáldum fyrirspurnir um þetta
efni og hefir þegar birt nokkur
svör þeirra. Svörin eru á ýmsa
vegu og harla ólík. Við lestur
þeirra hverfur hugurinn til ís-
lenzku rithöfundanna, sem nær all-
ir hafa ritstörfin í hjáverkum.
Hvað myndu þeir segja um þetta
efni?
Spurningar tímaritsins voru á
þessa leið:
1. Hafið þér ákveðinn vinnutíma:
a) á sólarhringnum ?
b) á árinu?
2. Að hve miklu leyti teljið þér
ritstörfin háð:
a) iðni og æfingu?