Dvöl - 01.07.1937, Blaðsíða 10

208
D V ö L
að og taka á móti mér. Mér er
engin þægð í því.“
„Hann er kannske skotinn í
henni“, sagði kokkurinn. „Það get
ég svo vel skilið.“
„Ég skal fleygja honum í höfn-
ina, ef hann heldur sér ekki í skef j-
um,“ sagði Joseph og eldroðnaði í
framan.
Hann veifaði til Emily, en það
hittist þá svo á, að hún horfði í
aðra átt og tók ekki eftir því, en
leigjandinn veifaði til hans aftur,
eins og fyrir siðasakir, og fór svo
að tala við Emily og þau veifuðu
bæði til Bills gamla, sem stóð aft-
ur á og studdi sig við hækjurnar.
Um það leyti, sem búið var að
binda skipið og ganga vel frá öllu,
var komið myrkur, og Bill gamli
vissi ekki, hvort hann ætti að fara
með kokkinn heim til sín og kunn-
gera tíðindin þá um kvöldið, eða
bíða dálítið með þau. Að síðustu
ákvað hann að bezt væri illu af
lokið og beið því á meðan kokkur-
inn þvoði sér, en síðan fengu þeir
sér vagn og óku af stað.
Bert Simmons, leigjandinn, varð
að sitja frammi í hjá vagnstjór-
anum og Bill þurfti svo mikið rúm
fyrir vondu löppina, að Emily
fannst of þröngt og vildi heldur
láta Joseph halda á sér; og á heim-
leiðinni rann það upp fyrir honum,
hve frámunalegur glópur hann
hafði verið.
„Þú stingur þessum draumi þín-
um hjá þér, þangað til ég hefi
hugsað mig betur um,“ sagði hann
við kókkinn, meðan Bill var að
rífast við vagnstjórann um borg-
unina.
„Það er Bill, sem ætlar að byrja
að tala um hann,“ hvíslaði kokk-
urinn.
Leigjandinn og Emily voru farin
inn, og Joseph beið eins og á nál-
um eftir því, að Bill hætti að
skammast við vagnstjórann. Þeg-
ar vagninn ók burt, tók hann Bill
við hönd sér og skipaði honum að
minnast ekki einu orði á draum-
inn, því að hann ætlaði að hætta
á að giftast Emily.
„Bull og þvaður“, sagði Bill. —
„Auðvitað segi ég henni drauminn.
Það er beinlínis skylda mín að gera
það. Til hvers er fyrir þig að vera
að giftast og deyja svo skömmu
seinna?“
Hann brölti inn við hækjurnar,
áður en Joseph kom nokkru að til
andsvara, og lofaði systur sinni að
kyssa sig í dyrunum, en settist síð-
an inn í innri stofuna. Þar var
matur á borðum og tveir brúsar
með öli. Hann sagði systur sinni
frá því, þegar hann datt og fót-
brotnaði, og að því búnu var setzt
til borðs.
Bert Simmons sat Emily til ann-
arar handar, en Joseph til hinnar,
og kokkurinn gat ekki að sér gert
að kenna í brjósti um hana, því
að stundum var haldið í báðar
hendur hennar í senn undir borð-
inu, og þá gat hún auðvitað eng-
um bita komið upp í sig.
Bill gamli kveikti í pípunni sinni,