Dvöl - 01.07.1937, Blaðsíða 52

250
D V ö L
ur. „Nú, þú ert svei mér ekki alveg
peningalaus, Emily,“ sagði hann.
,,Já, ég hefi ekki sagt þér það
ennþá,“ sagði Emily brosandi; ,,ég
ætlaði að láta það koma þér á
cvart. Emma frænka — Emma
heitin frænka, ætlaði ég að segja
— dó, meðan þú varst að heiman
og ég erfði öll húsgögnin hennar
og fimm þúsund krónur í pening-
um.“
Það kom eitthvert hljóð úr háls-
inum á Joseph, eins og hann væri
að kafna, og svo reis hann á fæt-
ur.
„Jæja, góða nótt,“ sagði hann.
Síðan gekk hann út að dyrunum
og opnaði þær, en staðnæmdist þar
um stund og kom svo aftur, eins
og hann hefði gleymt einhverju.
„Ætlarðu að vera samferða?“
sagði hann við kokkinn.
„Nei, ekki alveg strax,“ sagði
kokkurinn fljótmæltur.
„Ég bíð þá eftir þér fyrir utan,“
sagði Joseph og' gnísti tönnum.
„Vertu ekki lengi!“
Þ. G. þýddi.
Pað fer ástæðulaust að reyna að vera
ský, þótt maður geti ekki verið
stjarna.
Smávaxnir menn hugsa oft tímun-
um saman um Napóleon. Pað er hugg-
un fyrir þá.
Hver einasti amlóði getur farið í
rúmið, en það þarf karlmennsku til
þess að komast úr þvj.
Gamanvísur til Þuru í Garði
Hjá mér brennur ástin enn
í æðsta verði.
Heimakvenna af klakabarði
ég kem til hennar Puru í Garði.
Hún má skálann skrauti strjála
og skara í ljósin,
stækka og mála meyjarbásinn,
margir rjála þar við lásinn.
Að mér kerða húsgangsferðir
hósta og mæði,
og sú ferð, sem um ég ræði,
aðeins verður því í kvæði.
Hvað sem g<erir, að ég er
svo ástaþyrstur,
Þuru ber að garði gestur,
sem glaður fer í berjalestur.
Pjóðin segir það sé meyjar
þægust iðja,
þetta Freyja starf mun styðja
og steini af vegi mínum ryðja.
Efablandið ei mun standa
að opið verði
vegfaranda af vonaskarði
varmaland í Þuru garði.
Lengi varir lukkan þar
( í lundi grónum,
mínum svara biðilsbónum.
bögurnar í þýðum, tónum.
Brúður merk hjá Braga klerkum
býr í lundi,
unz á sterkra stefja sandi
striplast verkin altalandi.
Vestur-Húnvetningur