Dvöl - 01.09.1937, Blaðsíða 24

286
D V 0 L
Sálin hennar
Eftir Pétur Benteinsson frá Grafardal
Það er úrsvalur vindblær af hafi
og öldurnar vagga mér í landátt.
En mér er lítið gefið um þá stefnu.
Ég þekki svo kosti þessa lands, að
ég vænti mér þar lítillar hamingju,
meðan skammdegisnóttin hylur
það væng sínum og hríðin faldar
það hvítu frá efstu tindum að
fjöruborði. Ég veit, að nú er hljótt
yfir vötnunum bláu og víðimýrin
falin undir svellum og lausamjöll.
Og himininn kvaddi mig svo dap-
ur á svip, þegar ég lagði frá
ströndinni um véturnætur; hann
kvaddi mig og leið inn í þokuheim-
inn svo angistarlegur og þögull, að
ég get varla hugsað mér stjörnur
hans brosa, meðan klakinn er einn
fyrir sjónum þeirra. Það er vet-
ur yfir landinu þarna norðurfrá,
yfir sumarlandinu mínu fagra. Ég
vaggast á öldunum suður í hafi.
Vindurinn er að snúast og innan
stundar munu bylgjurnar flytja
mig suður á bóginn, fjarlægja mig
landinu duttlungafulla.
-----:--Veturinn líður og vor-
ið kemur með sólskin og sunnan-
vind. Bárurnar mýkjast og sól-
blærinn hvíslar að mér sögum frá
landinu mínu; hann er að flýta sér
þangað norður til að leiða himin-
inn á ný út úr þokuhjúpnum og
leysa drómann af heiðavötnum og
mýrarsundum. Hann fer á undan
mér, á hlið mér og á eftir mér, eins
og endalaust hafið. Hann lokkar
mig og hrindir mér áfram í norð-
urátt, í áttina þangað, sem landið
bíður mín í tign sinni, fegurð og
mýkt.
Og öldurnar vagga mér upp að
ströndinni, upp í sandinn með lón-
um og ósum. Það er sólskin á -n
gnúpnum að austan, en regn yfir
heiðinni vestanmegin. Ylur sands-
ins fer eins og draumljúfar kennd-
ir um líkama minn og sílið buslar
í lóninu framundan, sílið, sem inn-
an stundar verður hátíðaréttur
minn.
Ég lyfti vængjum og litast um.
Félagar mínir af hafinu þekja
sandinn á allar hliðar. Ég hefi litla
eftirtekt veitt þeim að undanförnu.
Þeir hafa dottað á öldunum eins
og ég, meðan veturinn svæfði
hverja þrá. Þegar vorið kallaði,
voru þeir bornir af sömu löngun *
í norðurátt. f skauti landsins
vakna þrárnar á ný, þrárnar til
að njóta og skapa.
Ég lyfti vængjunum til flugs, og
allur hópurinn gerir það sama.
Áfram til norðurs yfir byggðir og
fjöll, inn á heiðar til vatnanna