Dvöl - 01.09.1937, Blaðsíða 66

328
D V ö L
Kýmnisögur
Faðirinn: Pað er nú svona, sonur
góður, án peninganna getur maður ekk-
ert gert.
Sonurinn: Maður getur þó safnað
skuldum.
Presturinn (við konu, sem hefir ver-
ið að kvarta undan þvi, að maðurinn
sinn væri sér vondur): Hafið þér reynt
að safna glæðum elds að liöfði hon-
um?
Konan: Nei, prestur minn, það liefi
ég nú aldrei reynt; en ég hefi reynt
að liella yfir hann sjóðandi vatni.
w»
Málskrafsmaður einn vildi læra mál-
snilld af Sókratesi. „Þú verður að
greiða tvöfalt gjald fyrir kennsluna",
mælti Sókrates, „því að þér verð ég
bæði að kenna að tala og þegja".
wv
Móðirin: Nú getur j)ú sjálfsagt skil-
ið 'það, Pési litli, að maður má aldrei
reyna að hefna sín sjálfur, heldur á
maður ávallt aö fyrirgefa þeim, sem
gerir eitthvað á liluta manns. Hugs-
aðu þér nú, að einhver annar dreng-
ur kæmi og herði þig, hvað myndir þú
])á gera?
Pési litli (eftir nokkra uml)ugsuit):
Hvað á ég að liugsa mér drenginn
stóran, mamina?
*++
Skozku tvíburabræðurnir John og
Bill voru svo líkir að þeir gáiu
sparað sér spegilskaup með því
að standa hvor andspænis öðrum jtcg-
ar þeir rökuðu sig.
w»
Snúningapilturinn lijá prestinum bað
húsbónda sinn að skrifa fyrir sig bréf.
Pegar þvi var lokið, mælti pilturinn
hálf feiminn: ,,Nú er eitt eftir, sem
alltaf er neðan undir öllum bréfum.
„Hvað er það?" spurði prestur.
„Ég vildi bara biðja prestinn að
skrifa hérna neðst á bréfið: „Kæri
faðir minn, fyrirgefðu ntér þetta ljóta
k lór í““
***
Prófessorinn: Hvers þarf fyrst af
öllu að gæta, þegar nýr sjúklingur
leitar sér lækninga?
Læknaneminn: Hvort hann getur
borgað læknishjálpina.
***
En livað við myndum verða for-
viða, ef við gætum séð okkur eins og
aðrir sjá okkur.
- Ójá en hugsaðu þér, hvað aðrir
yrðu forviða, ef þeir gætu séð okkur
eins og við sjáum okkur.
wv
Sjúklingurinn: Bara að ég gæti dá-
ið —!
Læknirinn: Verið ókvíðnir, ég geri
það, sem ég get.
Ritstjóri:
Vigfús Ouðmundsson
Víkingsprent