Dvöl - 01.11.1937, Blaðsíða 53

D V 0 L
379
vegabréf/' sagði konsúllinn, þeg-
ar hann hafði skotrað augunum
til Péturs. „Þú lítur út fyrir að
vera Gyðingur. Og Gyðingum er
bannað að koma til Þýzkalands.
Ertu Gyðingur?“
,,Já, það er ég,“ svaraði Pétur.
,,En hinir ellefu?“
„Þeir eru einnig Gyðingar."
„Þá skuluð þið hypja ykkur í
burtu. Engum ykkar verður hleypt
yfir landamærin.“
„Ég er sjálfur einskonar landa-
mæravörður,“ svaraði Pétur. „Ég
stimpla árlega feiknin öll af vega-
bréfum. Sumum, sem vilja kom-
ast inn fyrir, er ég neyddur til
þess að vísa frá, en flestum er
hleypt inn. Mitt konsúlat er
meira að segja þó nokkru stærra
en öll hin þýzku samanlögð. En
við spyrjum ekki eftir þjóðerni
og öðru slíku. Við dæmum eftir
allt öðrum forsendum. Ég hefi
engar ákveðnar reglur, sem ég
get farið eftir. Ég úrskurða sam-
lcvæmt þeim ástæðum, sem fyrir
liggja í hvert sinn.“
„Hér er allt annað fyrirkomu-
lag. Hér er fyrirfram sett reglu-
gerð, og eftir henni er farið.“
„Svo að þið látið eitt yfir alla
ganga? Og takið ekki tillit til per-
sónulegs álits eða virðinga?“
spurði Pétur.
„Nei.“
„Aðeins eina spurningU: Hafið
þið vísað mörgum frá, sem báru
nafnið Rothschild?“
„Ég minnist þess ckki. Þýzka
innanríkisráðuneytið getur annars
veitt hverjum, sem því sýnist,
undanþágu frá þessari útilokun.
En ykkur er engin ástæða til að
veita undanþágu.“
Pétur flutti Meistaranum þessi
svör.
„Þá skal ég fara sjálfur,“ sagði
Jesús, „ég þarf að tala um dálítið
sérstakt við manninn.“
Jesús kom í skrifstofu embætt-
ismannsins. Or augum hans ljóm-
aði birta, máttur og vizka, þegar
hann leit á litla konsúlinn með
hvikula augnaráðið. Hann sagði
blíðlega:
„Kona ein, að nafni María
Magdalcna, óskar að fá leyfi til
þess að dvelja í höfuðborg ykk-
ar. Viljið þér gera svo vel og
líta á vegabréfið hennar!“
„Er hún Gyðingur?“ spurði litli
konsúllinn. „Þá fær hún ekki dval-
arleyfi nema með einu skilyrði, og
það er, að lvún gerist skækja. En
þá verður hún að láta innrita sig
undir eins og hún kemur og verð-
ur svo að stunda þetta starf úr
því. Ef hún svíkst um það eða
tekur til við einhverja vitleysu, t.
d. að ganga á skóla eða því um
líkt, þá verður hún hér ekki stund-
inni lengur. En ef hún hinsveg-
ar leggur fyrir sig hið sama og
hún í rauninni upphaflega gerði,
þá er náttúrlega ekkert til fyrir-
stöðu.“
„Mér er ómögulegt að stuðla
að því, að hún steypist á ný í
svívirðinguna!“ svaraði Jesús. —