Dvöl - 01.01.1940, Blaðsíða 74

68
DVÖL
og hin svala morgungjóla boðar
nýjan dag. Frá „þorpunum sjö“
kemur „fólk friðarins"; hinir herði-
breiðu og fótfráu Hopis. Norðan
úr eyðimerkurdölum Arizona koma
Apacharnir, fræg vígaþjóð frá
landnámsdögum hvítra manna, nú
friðsamir körfugerðarmenn og
hestaprangarar. Frá Taos og Zuni
koma Puebloarnir, jarðræktarfólk
frá alda öðli. Þeir tala fimm mis-
munandi tungumál. Taosamir eru
stórvaxnir, fríðir sýnum og höfð-
inglegir í limaburði; Tewarnir smá-
ir vexti, kátir og vinsamlegir;
Querarnir sjálfum sér nógir og ein-
þykkir í lund; Zunis frumstæðir og
hjátrúarfullir og Hopis friðsamir,
en dulir í skapi.
Frá Colorado og Utah koma Ute-
arnir, er ætíð kunna bezt við sig
á hestbaki. Frá Oklahoma koma
hinir litklæddu og fjaðurskreyttu
Kiowar, Pawneear, Comanchar og
Kaws, og frá Suður-Dakota koma
hinir hraustu Siouxar.
Tíu þúsund Indíánar. Þrjátíu
kynkvíslir. Þeir koma gangandi og
ríðandi. Þeir koma akandi í hest-
vögnum eða bílum. Jörðin dyn-
ur af trumbuslagi. Loftið er
mettað af ilmandi viðarreyk. Ap-
acharnir slá upp bráðabirgðahreys-
um. Siouxarnir sofa í sínum reyk-
þrungnu topptjöldum, en Navajó-
arnir hafa söðulinn fyrir svæfil og
stjörnurnar fyrir teppi.
Hátíðin hefst með skrúðgöngu
gegn um götur bæjarins. Fylkingin
er fleiri kílómetrar að lengd. Nava-
jóarnir ganga í hvítum brókum og
flauelsskyrtum með hömruðu silf-
ur- og eirskrauti, perlumóðurbönd-
um og skrautskeljum. Kiowarnir
með fjaðurkransa um höfuð, erm-
ar, ökla og bak, marglitar smá-
steinafestar, litlar bjöllur og
skrautspegla. Apacharnir, með sín-
ar ófrýnilegu dansgrímur, eru í
senn hræðilegir og heillandi. Zuni-
stúlkurnar ganga með fagurlegu
jafnvægi og stór vatnsker á höfð-
inu. Næstar eru fiðrildameyjar
Hopikynkvíslarinnar með lifandi
skrautblóm í sínum uppréttu
brúðuhöndum. — Taoa-konurnar
ganga í litsterkum klæðum og með
svört sjöl. Þær skálma í hvítum dá-
dýrastígvélum, en við hlið þeirra
ganga eiginmennirnir, hávaxnir og
dökkir á hörund og vafðir í hvítar
voðir líkt og Arabar.
Og áfram heldur skrúðgangan;
gangandi, dansandi, hoppandi, gól-
andi og syngjandi, — og þó alvar-
leg. Þar hringlar í bjöllum og gatan
dunar af fótataki þessarar furðu-
legu sveitar.
En Indíánahátíðin hefir líka sína
verzlunarlegu þýðingu. Hún er og
markaður fyrir margskonar fram-
leiðslu Indíána-kynkvíslanna. í
geysistóru tjaldi hanga dýrmætar
Navajóaábreiður. Þar eru fagurlega
brugðnar körfur og skrautmáluð
leirker, hamrað silfur- og eirskraut
— dýrmætir og jafnvel heilagir
hlutir. Um sólaruppkomu hvers
þessara þriggja daga kemur „töfra-
maðurinn" og tekur sér bólfestu í