Dvöl - 01.01.1940, Blaðsíða 86

80
DVÖL
Kímnisögur
Öldungurinn: Eg verð hrumari með
hverjum deginum sem liður. í gær gekk
ég heilan hring í kringum bæinn, en í
dag varð ég að snúa við þegar ég var
kominn miðja leið.
Mark Twain sagði, að klassiskar bók-
menntir mætti þekkja á því, að allir hældu
þeim, en engir læsu þær.
Flengdu krakkann þinn á hverjum degi,
segir kínverskur málsháttur. Ef þú veizt
ekki hvers vegna, þá veit krakkinn það.
„Æskan er undursamleg," sagði Bern-
hard Shaw. „Skömm að þurfa að „spand-
era“ henni á unglinga."
í Japan eru borðræður ætíð haldnar
áður en máltíðin hefst. Ekkert meðal er
kröftugra gegn langorðum ræðumönnum.
Tollvörðurinn: Hvað er í flöskunni?
Konan: Heilagt vatn. Heilagt vatn írá
Lourdes.
Tollvörðurinn tekur tappann úr: Ha —
visky?
Konan: Ó, lof sé guði! Kraftaverk!
Konan: Þú þarft endilega að kaupa
músagildru, Jón.
Jón: Og ég sem keypti músagildru i
fyrradag.
Konan: Já, en það er mús í henni.
Konan: Hverjum ert þú að bjóða góðan
daginn?
Hermaður rétt kominn heim og er að
þvo sér um fæturna: Ég er að bjóða fót-
unum á mér góðan dag; ég hefi ekki séð
þá í síðastliðnar sex vikur.
Konan er eins og segulmagnað tundur-
dufl: Hefir ákaflega mikið aðdráttarafl,
en er hættuleg. —
Hann: Með leyfi? Mig langaði til að
vita, hvort þér væruð nokkuð skildar
henni frú Sigríði?
Hún: Ég er frú Sigríður.
Hann: Nú, þá skal mig ekki furöa,
þó að þið séuð líkar.
Hann: Mér liggur við að hlæja í hvert
skipti sem mér verður litið á hattinn þinn.
Hún: Jæja, það er þá bezt að ég hafi
hann við hendina þegar reikningurinn
kemur.
Hann: Hvað er þetta? Þú komst hér
fyrir viku síðan og baðst mig um atvinnu,
og ég sagði þér þá, að ég þyrfti eldri strák.
Strákurinn: Þess vegna kem ég. Eða
heldurðu að ég sé ekki eldri en ég var
fyrir viku?
Stúlkan í skriftastólnum: Og svo er það
ein synd enn, faðir. í hvert skipti sem ég
geng fram hjá spegli, horfi ég í hann og
dáist að fegurð minni.
Presturinn: Nei, það er ekki synd, það
er misskilningur.
Matsölukonan, reið: Ég held það væri
betra fyrir yður að borða annars staðar.
Maðurinn: Já, það hefir oft verið svo.
Matsölukonan: Oft, hvernig?
Maðurinn: Betra að borða annars
staðar.
A. : Vitið þér, að ég hefi tilbeðið dóttur
yðar £ átján ár?
B. : Og hvað viljið þér þá?
A. : Pá hana fyrir eiginkonu.
B. : Jæja, ég hélt að þér ætluðuð að
fara að biðja um eftirlaun.
Eftir móttöku útsvarsseðilsins: Ef niður-
jöfnunarnefndin hérna væri komin til
Afríku, þá væri dagurinn áreiðanlega
ekki liðinn áður en þeir væru komnir
með hendurnar í vasana á nöktum villi-
mönnunum.