Dvöl - 01.10.1941, Blaðsíða 28

266
DVÖL
„Auðvitað ekki,“ svaraði Tran-
coso.
. eða svínin ...“
„Náttúrlega ekki.“
„.. . eða innanstokksmunir.“
„Nei, vitanlega ekki.“
Gamli maðurinn tók andköf,
fleira var ekki hægt að undan-
skilja. Hvílíkur bölvaður asni gat
hann verið! Hvers vegna setti hann
ekki upp áttatíu?
Konan kallaði hann fábjána,
þegar hún heyrði um þetta.
„Já, en fjörutíu hefðu verið
hreinustu uppgrip, kona!“
„Þá hefðu áttatíu verið tvöfalt
betri. Vertu ekki að afsaka þig.
Ég hefi ekki ennþá þekkt þann
mann í Moreiraættinni, sem ekki
hefir verið nautshaus. Þetta liggur
í blóðinu; þú getur svo sem ekki
gert að því.“
Snöggvast voru þau dálítið fýld.
En svo fóru þau að byggja loftkast-
ala úr þessum happafeng og
gleymdu öllum illindum.
Zico notaði tækifærið og fékk
loforð um þessi þrjú þúsund, sem
hann þurfti í fyrirtækið.
Donna Izaura skipti um skoðun
gagnvart nýja húsinu. Hún mundi
núna eftir öðru. Það stóð við göt-
una, sem allar kirkjuskrúðgöng-
urnar fóru um; húsið hans Euse-
bio Leites.
„En það kostar tólf þúsund,“
sagði maður hennar.
„En það er miklu betra en hinn
hjallurinn. Því er vel fyrir komið,
nema svefnherberginu. Mér geðjast
ekki að því svona alveg upp undir
þakinu. Það er of dimmt.“
„Við getum látið setja á það þak-
glugga.“
„Svo þarf að breyta garðinum.
í staðinn fyrir hænsnagarðinn.. . “
Þau kepptust við að lagrfæra
húsið fram eftir allri nóttu, mál-
uðu það og gerðu það að glæsileg-
asta borgarbústað. Þau voru rétt
að leggja smiðshöggið á verkið og
orðin grútsifjuð, þegar Zico barði
að dyrum hjá þeim.
„Þrjú þúsund verða ekki nóg,
pabbi. Ég þarf fimm. Ég gleymdi
sköttunum, leigunni og ýmsu öðru
smávegis.“
Faðir hans geispaði, lofaði hon-
um sex og geispaði svo aftur.
En Zilda? Hún sveif á töfraklæði
ævintýranna.
Lofum henni að svífa áfram.
Loks kom að því að hinn örláti
kaupandi varð að fara aftur. Hann
kvaddi. Honum þótti mjög fyrir
því, að geta ekki framlengt hina
ánægjulegu dvöl sína, en þvi miður
varð hann að fara annað í áríðandi
erindagerðum. Líf auðmannsins var
ekki jafn sælt og það sýndist fljótt
á litið.... Kaupin máttu heita
fullgerð; hann skyldi gefa fulln-
aðarsvar sitt innan viku.
Svo fór hann þá og hafði með sér
dálítið af eggjum. Hann var sér-
staklega hrifinn af hænsnakyninu
þeirra. Hann fór einnig með poka
af caras — en það fannst honum
taka öllu sælgæti fram.
Hann hafði ennfremur með sér
/