Dvöl - 01.10.1941, Blaðsíða 37

D VÖL
267
ágætan minjagrip, Rosilho, gló-
fexta hestinn hans Moreira, sem
var bezti hesturinn á bænum. —
Hann hafði hrósað klárnum svo
mikið, þegar þeir voru í útreiðun-
um, að bónda fannst hann ekki
geta verið þekktur fyrir að selja
gripinn og gaf honum hann.
„Sko,“ sagði Moreira á eftir,
„hann er vellauðugur og ungur,
lærðari en kandidat og þó svo við-
feldinn. Hann er vel uppalinn og
er ekki jafn vandfýsinn og þessir
labbakútar, sem hafa verið að
koma hingað. Uppeldið segir til
sín!“
Gamla konan var hrifnust af því,
hvað gesturinn var kreddulaus. Að
hann skyldi taka með sér egg og
caras! Það var svo einstaklega al-
þýðlegt!
Þau voru öll sammála um kosti
gestsins og lofuðu hann hvert á
sinn hátt. í heila viku hugsuðu þau
ekki um annað en þennan unga
auðmann.
En vikan leið, án þess að hið
þráða svar hans bærist. Svo leið
önnur vika og enn önnur. Moreira
varð ekki um sel og skrifaöi Tran-
coso bréf. Ekkert svar. Þá mundi
hann eftir einum kunningja sínum,
sem átti heima í sömu borg, skrif-
aði honum og bað hann að ganga
eftir fullnaðarsvari hjá auðmann-
inum. Já, hann skyldi jafnvel slá
dálítið af verðinu, léti jörðina á
fimmtíu, fjörutíu og fimm eða
jafnvel fjörutíu, að meðtöldum
nautpeningi og húsgögnum.
Kunningin svaraði tafarlaust.
Þau voru öll fjögur með áköfum
hjartslætti, þegar bréfið var rifið
upp. í þessu hversdagslega bréfi
voru örlög þeirra skráð.
Bréfið var svohljóðandi:
„Kæri Moreira!
Annað hvort hefi ég misskilið
þig eða þú hefir látið leika á þig.
Hér býr enginn auðmaður í grennd-
inni með nafninu Trancoso Car-
valharo. Hér býr Trancosinho, son-
ur frú Vevu, kunnari undir nafn-
inu Sacatropos. Hann er fantur,
sem lifir á hugkvæmni sinni og
leikur á fólk, sem ekki þekkir hann.
Fyrir skömmu síðan ferðaðist hann
um Minas, frá einum búgarði til
annars, undir ýmsu yfirskyni. —
Stundum þykist hann vera forríkur
jarðakaupandi, og dvelur heila viku
hjá jarðeiganda og lætur hann
slíta sér út á gönguferðum og út-
reiðum um landareignina. Hann
étur og drekkur það bezta, sem til
er, gerir sér dælt við þjónustu-
stúlkurnar, heimasæturnar eða
hvað sem er. Svo hverfur hann á
brott, "rétt þegar allt er að verða
klappað og klárt. Hann er blátt
áfram furðuverk! Þetta hefir hann
leikið mörg hundruð sinnum, og
breytt til eftir atvikum. Hann er
gefinn fyrir fjölbreytnina, fantur-
inn. Ég á ekkert við að koma boði
þínu á framfæri, þar sem þetta er
eini maðurinn, sem hér býr með
þessu eða líku nafni. Mér er sem
ég sjái þessa mannleysu kaupa
jörð!“