Dvöl - 01.10.1941, Blaðsíða 43

D VÖL
281
glumdi eitthvað í eyrum, eins og
klukka ómaði innan í kollinum á
honum. Blóðið þaut um æðarnar
með ofsahraða, og það var líkast
því, sem höfuðið á honum væri að
bresta í sundur. Hann steinþagði,
horfði út í bláinn, þrumu lostinn.
Loks rak hann upp hræðilegan
hlátur.
Gömul kona fór með hann inn
í kofa sinn. Hún ætlaði að hlynna
að þessum aumkunarverða fáráð-
lingi. Hláturinn sljákkaði bráðlega,
en lengi mælti hann ekki orð frá
vörum. En um nóttina hrökk fólkið
í kofanum upp við það, að hann
endurtók í sífellu þessi orð:
,,Hvar get ég dáið?“
Nokkrir menn skutu saman aur-
um fyrir fórn handa krókódílnum
í Tjú-Údjíung, til þess að lækna
Seidju, sem þeir hugðu vitskertan.
En hann var ekki brjálaður, því
að kvöld eitt, þegar bjart var af
tungli, reis hann úr bóli sínu og
læddist út úr kofanum og tók að
leita að staðnum, þar sem hús Ad-
indu hafði staðið. Það var örðugt
að finna hann, því að þarna höfðu
mörg hús hrunið. En með því að
gæta, hvernig tunglskinið féll nið-
ur á milli trjágreinanna, eins og
farmenn miða leið sína við stjörn-
ur, fjöll og vita, tókst honum að
finna rústina.
Hér var staðurinn. Hér bjó Ad-
inda.
Hann grúfði sig yfir fúnar bam-
busrenglur og gamalt rof, er fallið
hafði niður, og leitaði þess, er hon-
um var hugstæðast. Nokkuð af
anddyrinu hékk enn uppi. Þarna
hafði Adinda sofið, og þarna var
bambus-uglan, sem hún hengdi
fötin sín á, er hún gekk til hvílu
á kvöldin. Veggirnir voru orðnir
að mylsnu. Hann sópaði saman
lófafylli af dustinu, þrýsti því að
vörum sér og andvarpaði.... •
Daginn eftir spui'ði hann gömlu
konuna, sem hýsti hann, hvað orðið
hefði af gólffjölunum úr korn-
skemmunni í húsi Adindu. Gamla
konan varð fegnari en frá verði
sagt, að heyra hann þó loksins tala
af viti og hljóp um allt þorpið að
leita að gólffjölunum. Hún vísaði
honum svo til nýja eigandans;
hann elti hana þegjandi. Þarna
var þreskihlerinn. Hann gekk að
honum og taldi þrjátíu og tvær
skorur.
Hann gaf gömlu konunni nóg fé
til þess að kaupa uxa og hvarf burt
úr Badó. í Tjílangkahan keypti
hann bát, og eftir tveggja daga
siglingu kom hann til Lampún-
eyja. Þar hafði brotizt út uppreisn
gegn hollenzku stjórnarvöldunum.
Hann gekk þar í hersveit Badó-
manna, þótt honum væri það meira
í mun að finna Adindu, heldur en
að berjast, því að hann var þýð-
lyndur og tamara að hryggjast en
hata.
Dag einn biðu uppreisnarmenn
ósigur. Lá þá leið Seidju um eitt
þorpið, sem Hollendingar höfðu
herjað á, og stóð því í ljósum loga.
Seidja vissi, að meginþorri her-