Dvöl - 11.11.1934, Blaðsíða 7

11. nóv. 1934
D V
Ö L
7
í uppnámi, ,en sá einasti, sem ekk-
ert vissi, og alltaf var að skima
eftir orsök alls þessa gauragangs,
var vesalings ungfrú Ström.
Þá bar mig að, svo að ég gat
útskýrt málið fyrir henni. I sömu
andrápni náði Ulriksen valdi yfir
tungu sinni, en ungfrú Ström var
þegar búin að setja sína í gang.
Og í sannleika. Hún sagði bæði
margt og mikið, og kvenneðli
sínu samkvæmt lét hún allt bitna
á Ulriksen. Hann væri enginn
■»gentleman“ úr því hann hefði
getað — hefði viljað — að hann
skyldi skammast sín o. s. frv. o.
s. frv. Hún færi heim til mömmu
°g vildi hann ekki augunum líta
framar. Og svo grét hún ofan í
^ubbann á Donkey Yellow, svo
að ég er viss um, að hann hefir
Þjáðst af meltingarkvillum alla
síua hundstíð þaðan í frá.
Já, Ulriksen hafði náð valdi yf-
ir tungunni, en hann notaði hana
ekki. Hann mælti ekki orð frá
vörum. Ég held, að honum hafi
skilist, að móti svona örlögum
þýddi ekkert að streitast. Hann
leit á ungfrú Ström, á mig og á
hundinn, snéri sér síðan við og
gekk burt. Ég reyndi að stöðva
hann, en það var þýðingarlaust.
Síðan hefi ég ekki séð hann. Ég
vona bara, að;það hafi ekki far-
ið fyrir honum eins og sjálfs-
^iorðingjanum, sem ég las um í
uhgdæmi mínu.
Kossar
Þið gefið vonunum vœngi
og veitið ástunum glans,
eruð þvíjippistaða
í œfi hvers þroskaðs manns,
fastráönir förunautar
og forspjall aðJLifi hans.
Þó ’huga fjöldans þið heillið,
— ég hafna ekki sannleik þeim —
og þó að þið nasstum þekkist
hjá þjóðum um allan heim,
er oftastnœr ykkar saga
i einrúmi samin af tveim.
Eg man ég var afar ungur,
og ást min var heit. og þyrst.
En oft getur barnaleg byrjun
breytzt i fuUkomna list
Hjá kaupa-konu að sunnan,
þið kossar! ég þekkti ykkur fyrst.
ÍSvo ky8Sti ég margar — margar,
en misjafnt voru áhrifin rík.
Eg býst við, að fleirum svo fari
að finni þeir sannindi slik.
en yfirleitt held þó hjá öllum
sé aðferðin nokkuð lik.
Stefán Jónsson
P i p a r k e r 1 i n g: Ekkert skil
ég í stúlkunum, sem eru sí-
hræddar þó einhver elti þær. —-
Þegar einhver dóninn tekur upp
á að elta rrnig, þá sný ég mér
bara við — og þá er hann þotinn
ú augabragði.