Dvöl - 11.11.1934, Blaðsíða 12

12
D V Ö L
11. nóv. 1934
Þegar ég var fylgdarmaður
Eftir Mark Tvain
Einu sinni bar svo til að óg var
staddur í Aix-les-Vains á Suður-
Frakklandi og átti þar fyrir hönd-
um að ferðast til Genua og þaðan
aftur einhverjar krókaleiðir til
Bayeruth í Bajern. Við vorum
fleiri saman ferðamenn. Mór hafð;
•verið fyrirskipað að fá mér fylgd-
armann. — Auðvitað til þess að
hafa reyndan og ráðinn mann í
förinni til að annast um hópinn.
En ég fór að hugsa um annað
— svo margt annað, að ég vissi
ekki fyr en að upp var runninn sá
dagur, að við urðum vægðarlaust
að halda. af stað, þó enginn væri
leiðsögumaðurinn ráðinn. En allt
í. einu , kviknaði glæfraleg hug-
mynd í höfði mér. Ég er nú
einu sinni svona gerður: Ég skýrði
frá, að ég ætlaði fyrst um sinn að
annast leiðsöguna sjálfur, aðstoð-
arlaust. Og það gerði ég.
Gersamlega hjálparlaust sá ég
•run f.ör ok.kar allra — við vorum
fjórir saman á leiðinni frá Aix-
les-Vains til Genua. Sú ferð tók
tvo klukkutíma og einu sinni var
skift unvlest á leiðinni. Á þessari
ferð gekk allt að óskum og engin
slys eða skakkaföll komu fyrir. að
því slepptu, að við gleymdum mal-
■ poka og nokkrum smábögglum á
skiptistöðinni — smámunir, sem
naumast geta talist með slysum,
slíkt kemur svo iðulega fyrir. Við
þetta óx mér áræði og bauðst ég
því til að vera foringi ferðarinnar
alla leið til ákvörðunarstaðarins.
En þar gerði ég glappaskot, þó
ég auðvitað væri ekki þein-ar skoð-
unar þá. Það kom í ljós, að hér
var við fleiri vandkvæði að fást,
en ég hugði í fyrstu. Fyrst og
fremst þurfti að fá í hópinn tvo
menn, sem við höfðum skilið við
á matsöluhúsi í Genua fyrir mörg-
um vikum. Þar næst þurfti að fá
fluttar nokkrar ferðakistur frá
Ciaja Grande, þar sem farangur
okkar var geymdur, til gistihúss-
ins, og senda þaðan aftur sjö kist-
ur til geymslu í Ciaja Grande.
Auk þess varð ég að útvega mér
einhverja vitneskju um, hvar
Bayeruth væri niður komið í
Norðurálfunni, og kaupa farseðla
þangað. Þá þurfti að senda sím-
skeyti einhverjum góðvini ein-
hversstaðar í( Hollandi. Jæja,
klukkan var orðin tvö e. h. og
máttum við því engan tíma missa,
bví við urðum að fara með nætur-
lestinni, og svefnvagna þurftum
við að fá bar. Loks var óhjákvæmi-
legt að taka út peninga í banka á
ávísun, sem ég hafði meðferðis.
Mér var fullljóst, að þetta bann-
sett stúss meö svefnvagnana yrði
að ganga fyrir öðru. Ég lagði því
af stað sjálfur til járnbrautar-
stöóvarinnar, því sendisveinar