Dvöl - 03.03.1935, Blaðsíða 14

10
D V Ö L
3. rnarz 1935
Oskiljanlegt
Eftir Jack Lmtdan
Niðurlag
Og svo kvöld eitt er hann situr
við eldinn fárveikur með höfuðið
niður á bringu, þá segi eg við
hann: — Sonur minn, eg hef fund-
ið ráð til þess að þú komist í
land hvíta mannsins. Hann lítur
upp og andlit hans ljómar af
gleði. — Já, segi eg — á sama
hátt og Yamikau. En Bidarshik
er veikur og skilur ekki hvað eg
er að fara. — Farðu, segi eg þá
— og leitaðu uppi einhvern hvít-
an mann og eins og Yamikau gerði,
verður pr, að vega hvíta mann-
inn; þá munu hermemu koma og
taka þig? og eins og þeir fluttu
Yamikau burtu, eins munu þeir
fara með þig yfir saltvatnið til
hugarlund glaðværðina, því ekld
skortu drykkjarföngin.
„Við holskeflur staupa var
hetjunum glatt,
svo haustnóttin varð ekki löng,
hvert kvöld var með dynjandi
dansleikjum kvatt
og dillandi hirðmeyjasöng".
Þótt hinir skrautklæddu, glöðu
hirðmenn Lúðvíks 14. „bekktust
í gamni við brosandi fljóð, sem
báru þar glösin í kring“ og ásta-
brall og ytri glans hirðlífsins lifi
ljóst og lengi í sögunni, hafa hinir
vinnandi og fórnandi menn, sem
iands síns. Og þú munt koma aft-
ur mjog iéíi'ar , eins og Yamikau,
hefir séð níargt og öðiast mikla
vizku.
Og Bidarshik sprettur á fætur
og þrífur byssu sína. — Hvert
ætlar þú? spyr eg. — Ut til að
drepa einhvern hvítan mann, seg-
ir hann, og nú sé eg að orð mín
hafa fallið í góðan jarðveg, og að
hann muni fá aftur heilsu sína.
Og eg þykist hafa talað hyggilega.
I þorpinu okkar dvaldi þá hvít-
ur maður. Hann leitaði eigi gulls
í jörð niðri eða loðdýra í skógin-
um.-Hanr var síleitandi að flugum,
bjöiium og öðrum skordýrum. Hann
lagði þau eigi til rnunns sér, og
hví leitaði hann þá þeirra svo
byggðu þessa voldugu höll, reist
sér óbrotgjamari minnisvarða. —
Hún er fagurt minnismerki um
strit og fórnir verkamannanna A
þeim tímum, sem eins og stéttar-
bræður þeirra á öllum öldum
bjuggu í lágum, fátæklegum hý-
býlum fyrir utan alla dýrðina.
Ilún er jafnframt það tákn um
léttúð og alvöru, list og þrekvirki,
þrungið merkustu söguminning-
um, að hver sem ferðast ura hið
fagra Frakklanrl, ætti ekki að láta
hjá líða, að eyða a. k einni
dagstund hér í Versölum.
Vigfús Guðmundsson.